Maasvlakte, auto excursie
Start Korftlaan tegenover de Papaver.
Kosten € 0,07 per kilometer.
Informatie en aanmelden op donderdag 17 oktober tussen 19:00 en 21:00 uur bij Alfred Pellemans telefoonnr
Het gebied Maasvlakte is continu op de schop, dus de veranderingen zullen groot zijn. Een reden te meer om nog eens te gaan kijken.
De Maasvlakte is een gebied dat is aangelegd als uitbreiding van de Rotterdamse haven en steekt als een puist op de kust ver de Noordzee in. Op het uiterste puntje sta je als het ware midden in de Noordzee. Het is daarom dat hier een zeetrektelpunt is ingericht.
Op het trektelpunt kunnen daarom ook veel overzee vliegende vogels worden gezien. Denk aan roodkeelduikers, jagers, zee-eenden, jan-van-genten. Op het strand zien we strandlopers, scholeksters, bergeenden, meeuwen, slechtvalken, smelleken, etc.
Op het oude deel van de Maasvlakte liggen enkele bosjes waar zangvogels tijdens de trek massaal op adem komen. Elk jaar komen er kramsvogels, koperwieken, tapuiten, ganzen, vinken en spreeuwen in groten getale langs vliegen. Ook de velduil en visarend behoren zeker niet tot de uitzonderingen. Verder kijken we uit over de Voordelta waar ook weer van alles te zien is, onder andere zeehonden en soms ook de zeearend. Kortom een excursie die je absoluut niet mag missen!
Natuur tekenen
Wanneer: vrijdag 18 oktober 2024 van 10:00 tot 12:00 uur
Natuur Tekenen is een nieuwe activiteit rond de natuurlezingen van IVN Delft, de Vogelwacht Delft en Natuurlijk Delfland. Het is een open atelier in De Natuurschuur, waar deelnemers zelfstandig werken. Iedereen, die in het thema van de lezing van de maand wil komen tekenen, is welkom.
Gun jezelf een paar uur tekenen met de natuur als inspiratiebron. Kom naar het open atelier ‘Natuur Tekenen’ in de Natuurschuur! Tekenen is goed voor je waarneming en beleving van de natuur. Je werkt met jouw eigen materialen, op jouw eigen manier, in het thema van de natuurlezing van de maand.
Leuk als je ook naar die activiteit komt!
Kosten: € 5,- voor leden en vrijwilligers van de natuurorganisaties*, € 10,- voor wie (nog) geen lid is.
Locatie: De Natuurschuur, Linnaeuspad 3, Delft (Delftse Hout).
Tijd: 10:00 uur – 12:00 uur.
Data 2024:
- vrijdag 18 oktober 2024
- vrijdag 8 november 2024
- vrijdag 22 november 2024
- vrijdag 13 december 2024
Bij succes gaan we door in 2025.
Tot einde van 2024 betreft een proefperiode, dan is geen inschrijving vooraf nodig. Registratie bij binnenkomst. Betalen liefst digitaal met een tikkie of een QR-code.
*IVN Delft, Vogelwacht Delft, de Delftse Natuurwacht, Natuurlijk Delfland, de Papaver
Verslag fietsexcursie N3MP 5 oktober 2024
In de ochtend verzamelden we om 8 uur bij de Korftlaan voor de fietsexcursie naar de N3MP (nieuwe Driemanspolder, red.) . Het was een drukke ochtend met vogelaars, want tegelijkertijd gingen Hans en Toine op pad met een grote groep cursisten. We konden nog net even naar elkaar zwaaien en vertrokken toen met z’n 8-en onder de bezielende leiding van Alfred naar het vogelplasje bij Klein Delfgauw.
Het plasje lag er mistig bij en dat is uitdagend vogelen. Het schimmenspel voegde in elk geval een interessante component toe aan de determinatie. Zo duurde het even voordat een heftig op en neer wippende steltloper kon worden gedetermineerd als een kievit. Een groene specht kon met zijn schaterlach gelukkig sneller op naam worden gebracht. Net als de onvermijdelijke Cetti’s zanger!
Op naar de volgende stop bij de Dobbeplas. De plas was rustig en spiegelglad met slapende meerkoeten, kuif-, krak- en slobeenden, wilde eenden en kokmeeuwen. Een familie staartmees werd net wakker in de boom en scharrelde zacht kwetterend een ontbijtje bij elkaar. En we waren niet alleen; een dame in zwempak (het was 5 graden!) liep met opgewekte pas naar de waterkant en ging ontspannen een ommetje zwemmen. Dit vonden wij, met petten op en handschoenen aan, erg dapper!
We vervolgden onze weg naar Nootdorp richting de N3MP. Met enkele tussenstops vanwege een wel heel spectaculaire zonsopkomst arriveerden we bij het uitkijkpunt aan de overkant van de Burgemeester Waaijerbrug aan de Zoetermeerse Rijweg. Hier voegden de laatste 2 deelnemers zich bij ons gezelschap.
We hadden een beetje onze hoop gevestigd op enige patrijzen in dit ruige deel, maar het land was recent opnieuw opgespoten, geen patrijs te zien. Wel een buizerd die onbeweeglijk op een hoop aarde zat. Ook niet bevorderlijk voor de aanwezigheid van patrijzen.
Dus fietsten we de heuvel af richting parkeerplaats/camping. Hier werd het interessant met rietgors, putter, witte kwikstaart, veldleeuwerik, graspieper en roodborsttapuit. Onze volgende stop 100m verderop was aan de zuidelijke plas bij de parkeerlus. Met het kalme weer was het water als een spiegel en zover je kon zien, dobberden er meerkoeten rond. Een wonderlijk tafereel. René zag in een flits een ijsvogel voorbij komen.
Even verderop stopten we bij het bruggetje. Tussen de grote aantallen eenden, waaronder ook al veel smienten, wist zelfverklaard beginnend medevogelaar Raymond er een pijlstaart vrouw uit te pikken. Hij wilde dit graag even in het verslag hebben vermeld, bij deze Raymond! Dan vermeld ik ook maar dat Alfred de wintertalingen vond. Intussen kwamen drie watersnippen en wat lepelaars over en vonden we het tijd voor een korte koffiepauze bij Hoeve Kromwijk aan de rand van het gebied.
Op het terras in het doorgekomen warme zonnetje beviel dat prima! Aangesterkt door de koffie met appeltaart vervolgden we onze weg naar het begin van het plas-drasgebied. Het water stond hoog en er scharrelden wat kieviten, witte kwikstaarten en opvallend veel kleine en grote zilverreigers. Toen vroeg onze zelfverklaard beginnend vogelaar zich af wat dat nou voor roofvogel was aan de horizon. Onmiddellijke consternatie, want dat bleek een blauwe kiekendief. Helaas vloog hij ver weg en kon niet iedereen hem op tijd zien.
We fietsten door naar het middenpad, en daarna naar het noordelijk deel met het uitkijkscherm. Daar troffen we een familie dodaars op de plas. Op dat moment scheerde een slanke rover pal over ons hoofd. Duidelijk geen buizerd; was het weer …? En ja hoor, geen twijfel mogelijk, onze blauwe kiek deed nog even een luchtshowtje boven ons. Nu was hij voor iedereen goed te bewonderen.
Door naar de steenuilenschuur in het noordelijke deel. De uil zit meestal verstopt en zonder veel verwachtingen wierp ondergetekende een nonchalante blik door de neergeplante scope. Pats! Uil in beeld. Dat was een leuke verrassing.
We fietsten terug het gebied in, langs een groepje watersnippen en wat tafeleenden, en stopten richting de camping nog even bij een ruig gebiedje. Een laatste kans op patrijzen. Gelukkig besloten twee exemplaren nèt hun koppie boven de begroeiing uit te steken. Ha! Op de valreep in de pocket. En een mooie tapuit. En als klap op de vuurpijl een zwarte zwaan. Via het Westerpark met nog enkele korte stops (brandganzen) reden we terug naar de Korftlaan. Het was een fijne dag, zowel wat betreft het weer als het gezelschap en de waarnemingen!
Soorten die we hebben waargenomen (totaal 63):
aalscholver, bergeend, blauwe kiekendief, blauwe reiger, brandgans, buizerd, Cetti’s zanger, dodaars, ekster, fazant, fuut, gaai, graspieper, grauwe gans, groene specht, grote bonte specht, grote Canadese gans, grote zilverreiger, halsbandparkiet, houtduif, huismus, ijsvogel, kauw, kievit, kleine mantelmeeuw, kleine zilverreiger, kneu, knobbelzwaan, kokmeeuw, koolmees, krakeend, kuifeend, lepelaar, meerkoet, merel, nijlgans, ooievaar, patrijs, pijlstaart, pimpelmees, putter, rietgors, roodborst, roodborsttapuit, slobeend, smient, spreeuw, staartmees, steenuil, tafeleend, tapuit, torenvalk, veldleeuwerik, waterhoen, watersnip, wilde eend, winterkoning, wintertaling, witte kwikstaart, zanglijster, zilvermeeuw, zwarte kraai, zwarte zwaan.
Een dag om nooit te vergeten!
‘Die zal wel weer verkeerd zijn ingevoerd’, dacht ik toen ik op zaterdag 5 oktober een zeer bijzondere soort zag die op waarneming.nl in Meijendel was ingevoerd. Beginnende vogelaars verwarren wel vaker zeldzame soorten met algemene soorten. En bovendien had ik nog nooit van een roetvliegenvanger gehoord. ‘Een wat?!’ Die staat niet eens in de Collins-gids met vogels van Europa! In Europa was ie pas twee keer eerder waargenomen en in Nederland zelfs nog nooit. Dus dat kon niet kloppen.
Maar het snel stijgende aantal ingevoerde waarnemingen, ook van oude rotten in het vogelaarsvak, deed toch alarmbellen rinkelen. Daar moesten we maar eens gaan kijken. En Kees wilde wel mee. Voor hem was het weliswaar geen lifer want hij had hem een aantal jaar geleden al in China gezien. Maar als Nederlands unicum was ie ook voor Kees een must-have.
Op zaterdagmiddag en -avond hadden we andere verplichtingen maar het beestje zou er vast op zondag ook nog wel zitten. Met goede moed vertrokken we daarom om 8.00 uur richting Meijendel. Daar bleek het om 8.30 uur al zo druk te zijn dat we de auto buiten de vakken moesten parkeren, maar dat ging net. Onderweg naar de plek van de meest recente waarneming kwamen we tientallen vogelaars tegen. Tesselaren, Zwollenaren, Limburgers en Vlamingen waren al vanaf 7.30 uur op zoek naar de heilige graal. Voor Kees was het een warm bad want die kwam om de tien meter een bekende tegen. Maar dat mag ook wel met meer dan vijftig jaar vogelervaring.
Na een uur had de roetvliegenvanger zich nog niet laten zien dus overwogen we om een poging te wagen om de bosgors in de Amsterdamse Waterleidingduinen te gaan bekijken: ook een lifer voor mij. We bleven toch maar hangen want je weet maar nooit, maar na twee uur tevergeefs rondscharrelen werd het tijd voor koffie bij hotel Duinoord, vlakbij de parkeerplaats. Dat is een strategische plek want als ie zich dan alsnog aankondigde, zouden we ons snel naar de bewuste plek kunnen begeven. Maar helaas, geen roetvliegenvanger meer in beeld.
Vanwege andere verplichtingen was het rond 11.00 uur tijd om huiswaarts te keren. Zou dit de eeuwige dipper* op de dip-lijst van Kees worden? En zouden al die twitchers van heinde en verre helemaal voor niks naar Meijendel zijn gekomen? In de auto spraken we af dat we om 14.30 uur terug zouden gaan als hij ondertussen nog zou opduiken. Natuurlijk trad kort na thuiskomst de twitcherwet van Murphy in werking: een zeldzame vogel laat zich alleen zien tot kort voor aankomst op en vanaf kort na vertrek van de waargenomen plek. De roetvliegenvanger werd vanaf 12.00 uur weer massaal gemeld. En wij zaten in Delft…
Ondertussen hadden ook Marc en Gerard aangegeven dat ze graag meewilden om deze Once in a lifetime-experience mee te gaan maken. Stipt om 14.30 uur vertrokken we voor een tweede poging. Na wat parkeergeluk wandelden we om 15.00 uur met goede moed naar de plaats van de meest recente waarneming en die was nog maar van een paar minuten geleden.
Vijf minuten later stonden we tussen tweehonderd twitchers naar de top van een kale boomtak te kijken want daar zat ie tien minuten geleden gewoon. Dus een kwestie van tijd… En ja, de tijd bleek inderdaad te verstrijken: na een kwartier was de kale tak nog steeds de kale tak. Zo ook na een half uur …, na drie kwartier … en na een uur. Moesten we dan toch maar naar de bosgors en met pijn in ons hart afscheid nemen van de kans op een roetvliegenvanger? Maar geduld is een schone zaak en hij was al eerder teruggekomen naar de top van de kale tak.
Na anderhalf uur kwam het verlossende woord: ‘ja, ja, ja, hij zit er weer!’ Alle aanwezige kolossale toeters stonden in een flits schuin omhoog gericht, en kwamen samen op een punt: de top van die kale tak die een iconische kale tak zou worden. Daar zat ie prachtig te shinen in het namiddagzonnetje terwijl onder hem een collectieve zucht van verlichting werd geslaakt. De meest fanatieke twitchers straalden van geluk en vielen elkaar in de armen. En een Franstalige twitcher kon z’n tranen nauwelijks bedwingen. Zo kreeg een behoorlijk individualistische activiteit (zet mensen massaal bij elkaar en laat ze allemaal in stilzwijgen naar boven kijken) toch nog een sociaal trekje.
Nu hadden we de smaak te pakken en de bosgors zat er nog. We besloten om die ook maar te gaan scoren. Na het nodige verwachtingsmanagement met het thuisfront kregen we van de CEO’s (partners) de telefonische toestemming om deze avond het eten het eten te laten. Al slalommend langs de vogelfotografen die aan vijfhonderd foto’s van de roetvliegenvanger nog niet genoeg hadden, snelden we naar de auto en hup richting de Amsterdamse Waterleidingduinen.
We namen de ingang bij boshut ’t Panneland en liepen daarvandaan in een kwartier naar de plek van de bosgors. Onderweg hoorden we een geluid dat verdacht veel op het koeren van een zomertortel leek. Volgens Kees was dat in deze tijd van het jaar nogal onwaarschijnlijk want ze broeden hier helemaal niet.
Maar eerst de bosgors. Een stuk of zes mensen stonden en lagen op een rijtje foto’s te maken dus dit zou een makkelijke twitch gaan worden. Dertig meter voor ons scharrelden twee gorzen: een rietgors en jawel, een bosgors. Die lijken in winterkleed behoorlijk veel op elkaar dus het was mooi om ze zo naast elkaar te kunnen zien.
Op de terugweg hoorden we weer zomertortelachtige geluiden maar we kwamen er al snel achter dat het hier niet om een lid van de avifauna ging. We leerden dat een bronstig damhert erg goed is in het imiteren van een zomertortel.
De balans van deze succesvolle twitchdag: twee lifers voor Marc en mij, eentje voor Gerard en een Nederlandse lifer voor Kees. Een pannenkoek en een biertje in boshut ‘t Panneland maakten de dag compleet. Het was een dag om nooit te vergeten.
*dipper: een zeldzame soort (een twitch) die je op locatie niet meer hebt kunnen waarnemen.
Op avontuur in Botswana
Spreker: Hans Zweekhorst
Waar: Natuurschuur, Linnaeuspad 3, 2616 LT Delft
Wanneer: 10 oktober 2024, 20.00 uur; zaal open vanaf 19.40 uur
De avond duurt, met koffiepauze, tot ongeveer 22.00 uur
Toegang gratis
Korte inhoud van de lezing:
Botswana is een land waar je nooit van hoort of het moet die joekel van een diamant zijn. Geen stakingen, oproer of rampen. Maar veel aardige, rustige maar arme mensen en een overweldigende natuur. Een weidsheid vol leven en weinig mensen. Een land met de meeste olifanten ter wereld en een natuurfenomeen genaamd Okavango. Een land ook met veel natuurparken, en waar men trots op is. We maken een reis vanaf de stad Maun en door een aantal parken.
Prachtige vogels en rauwe vreetfestijnen. Rivieren, savannes, zoutvlakten en baobabs. Een land waar je als mens niets te vertellen hebt, de dieren zijn hier nog de baas.