Vogelwacht Delft en Omstreken

Hans de Winter
Al sinds mijn (lagere) schooltijd sprak nieuw land tot mijn verbeelding. En dat niet omdat NL toevallig bekend staat als Nederland. Alhoewel….. Die verbeelding werd gevoed door de broeders en de overige leerkrachten van de Sint Henricusschool in Amsterdam Nieuw West. Die spraken over het Nederlandse gevecht tegen het water, de inpolderingen, ons ondernemende volkje. Dat sprak het avontuur in het jongetje dat ik was, erg aan. Overigens vooral om er over te lezen en naar te luisteren. Zoals veel kinderen in die naoorlogse (WO II) tijd was ik een keurig opgevoed voorzichtig katholiek jongetje. De strijd tegen het water in ons landje, waarvan de westelijke helft onder het zeeniveau ligt, ging natuurlijk gewoon door toen ik ‘groter groeide’. Nationaal Park Nieuw Land is een van de resultaten, met de Marker Wadden als nieuwste loot aan deze stam. Een Marker Wadden die nog steeds in ontwikkeling is. Vorig jaar was ik graag met de Vogelwacht afgereisd naar deze nieuwe Nederlandse archipel. Helaas strooide de Corona-maatregelen roet in het eten. Maandag 11 oktober ging ik alsnog, samen met René D. René heeft bijgaande foto’s gemaakt.

Er gaan 3 verschillende veerboten naar het Haveneiland, het enige van de 5 Marker Wadden eilanden dat voor iedereen te bezoeken is. Wij hadden het geluk in Lelystad in de mooiste van de drie veerboten te kunnen instappen, de driemaster Abel Tasman. Op de heenreis keurig met de (diesel)motor maar op de terugreis een gedeelte zeilend. Waarmee 25% diesel werd bespaard, aldus de schipper.

Het waaide flink, dat maakte vogels spotten lastiger, maar we hielden het droog. Zo nu en dan was er zelfs een beetje zon. Fris was het daardoor dus ook. Gelukkig waren we erop gekleed. En anders biedt de Batavia Outlet tegenover de Bataviahaven in Lelystad uitkomst 😉.

Wat een avontuur om te lopen op nieuwe eilanden, waar in minder dan geen tijd nieuw leven is ontstaan. In het Markermeer die, als ik de experts geloven mag, aan het afsterven was. Het barstte er van de baardmannetjes en we hebben diverse waterrallen gehoord. Wel goed zicht op scharrelende en vliegende watersnippen. Op de basaltblokken van een van de ‘washovers’ aan de westkant van het eiland, stond heel even een nieuwsgierige maar voorzichtige oeverpieper naar ons te kijken. Graspiepers waren er meer.

Op het Noordstrand stond een eenzame krombekstrandloper met zijn kop in de wind uit te puffen. Dat wil zeggen dat dacht ik (op basis van de lengte van de poten en de snavel) en gaf dat desgevraagd aan, er stond een klein begeleid groepje te kijken. Zij waren de ontdekkers. Ik kreeg bijval, zo niet van René, hij twijfelde en maakte wat foto’s. Het oordeel van de experts op zijn opgestuurde foto’s, was een bonte strandloper. Het hele eiland afstruinend vloog er een blauwe kiekendief, vrouwtje of juveniel, de aanwezige eenden opjagend. Wat de vele eenden betreft, viel de grote hoeveelheid wintertalingen op. Ook al is dit het enige eiland waarop bezoekers zijn toegestaan, dan nog is verreweg het grootste gedeelte als broed- en rustgebied aangewezen. Met andere woorden blijf op de paden, waar er voldoende van zijn. En ook hier bleek weer, dat het lastig is om vogelkijkhutten te ontwerpen waar iedereen, klein en groot en alles daartussen, uit de voeten kan. Ben je niet een van de huurders van de paar vakantiehuisjes, of een medewerker of vrijwilliger van Natuurmonumenten, of een van de opvarenden van de plezierjachten die een aanmeerplek hebben kunnen bemachtigen, dan mag je één dagdeel op het eiland verblijven. De veerdienst is daar op ingericht. Zodat wij om 13:00 uur uit Lelystad vertrokken en om 17:30 uur weer moesten vertrekken van het Haveneiland. En geloof mij maar, die tijd vliegt voorbij. Wil je de hele kustroute lopen dan heb je 7.2 kilometer afgelegd. Maar omdat er zoveel plekken zijn om vogels te kijken, w.o. de officiële uitkijkpunten, moesten wij een keuze maken. Volgend voorjaar maar weer een dagdeel Marker Wadden boeken! We reden terug naar huis over de Oostvaardersdijk langs het Markermeer. Met dank aan de stevige bries zagen we daar drie buizerds keurig stil hangen, jagend boven de berm van de dijk. Een mooie afsluiter, zeker met die fraaie wolkenluchten en de ondergaande zon.