Volg ons op Facebook
Lees wat er nu op twitter getweet wordt over de Vogelwacht DelftZeemeeuwen
Meeuwen, Nederland kent er velen, vele soorten en grote aantallen. Een van de voordelen van het aan de Noordzeekust liggen. Daarbij geholpen door de grote steden die veel eetbaar afval produceren. Voor ons als kleine kinderen in Amsterdam Nieuw-West, 60 jaar geleden toen was het inderdaad nog nieuw, was het een spektakel stukjes brood omhoog te gooien vanaf ons balkon. Dat was vanuit onze portiekwoning, 3-hoog in de Theodorus Dobbestraat. Meeuwen kwamen de stukjes brood in duikvlucht uit de lucht plukken. Waar ze vandaan kwamen was altijd een verrassing, in minder dan geen tijd was het een komen en gaan van zeemeeuwen. Zeemeeuwen, een niet bestaande soort- of familienaam. Voor ons herkenbaar genoeg, er waren grote en kleine en verder leken ze heel erg op elkaar, veel wit en veel gekrijs. Ze konden ook zeer venijnig zijn naar elkaar, afpikken was de sport. En vliegen dat ze konden, ware acrobaten. Pas veel en veel later begon ik me serieuzer te verdiepen in de onderlinge verschillen. Ik was altijd meer een genieter dan een echte vogelaar. Als puntje bij paaltje komt ben ik dat nog altijd. Ik sluit mij helemaal aan bij Ruben Smit, in zijn voorwoord voor De Nederlandse Meeuwengids: ‘Ik ben geen groot vogelaar en zal dat ook nooit worden….’
De Nederlandse Meeuwengids van Ruurd-Jelle van der Leij en Merijn Loeve, staat nu ook bij mij in de boekenkast. Vorig jaar, 9 januari 2020 voordat de Corona-pandemie in volle hevigheid losbarstte, was Merijn in de Papaver om ons over meeuwen en zijn boek enthousiast te maken. Lees het verslag van Aleida van den Akker over deze leerzame maar ook fraaie lezing. Zijn meegenomen doos met boeken raakte uitverkocht. Ik ben ruim een jaar later pas gevallen voor deze verleiding. Soms heb je iemand nodig die je interesse wat aanwakkert. En dat geplande zaadje kan ook later ontkiemen. Over enthousiasmeren gesproken, ook de ons onlangs ontvallen nestor Bertus Laros was aanwezig op die lezing. Ik herinner me met veel plezier zijn wandel- en fietstochten door de Delftse Hout en de Delftse omgeving.
Klein beginnen, enthousiast blijven, langzaam opbouwen, veel met mensen op stap gaan die iets meer weten als jij, en dat ook beeldend kunnen vertellen. Dat is de manier om een vogelaar te worden en te blijven. En boeken helpen daar dus ook bij. Die kunnen net dat beetje extra kennis leveren zonder te vervallen in een saaie encyclopedie. De Nederlandse Meeuwengids is zo’n boek: overzichtelijk, handzaam en met liefde voor het onderwerp geschreven en in beeld gebracht. Ik kan mij nog mijn eerste kennismaking met een stormmeeuw herinneren, al weer geruime tijd geleden. Mijn ogen gingen open toen ik mij realiseerde dat er meer was dan kok-, zilver- en mantelmeeuwen. Mijn volgende uitdaging is de pontische meeuw. Een mens is nooit te oud om te leren. Om met Ruben Smit af te sluiten: ’Ik ben een beetje meer vogelaar en meeuwenkenner geworden’.
Bijzonder voorval
Tijdens een bezoekje aan Starrevaart vind je altijd wel leuke en soms bijzondere soorten. Zeker begin november veel watersnippen, pijlstaarten en minstens 10 dodaars.
Dit keer was er ook een grote mantelmeeuw met een voor mij bijzonder gedrag.
De 2 volwassen zwanen hadden geen probleem, maar het jonge exemplaar kreeg het vol voor de kiezen. De grote mantel bleef hem maar aanvallen.
Mijn tuin
Mijn haan en kippen stappen tussen zonsondergang en de eerste donkere plekken tussen de struiken rustig keuvelend, soms wat treuzelend het nachthok in. Veilig voor de vos zitten ze op 2 meter hoogte en sluit ik af. Alleen de bloedluis kan erbij maar die smeer ik met vet weg.
Alles pais en vree zou je zeggen.
Maar ja zo’n broedse kip heeft haar rust en kalmte nodig, dus die wil graag onder een dichte struik haar eieren uitbroeden. Zo komt er weer eens een kip met een paar kuikens parmantig “klok-klok” rustig pikkend de tuin in. Ze kent haar plek en is de onderste in de pikorde. Om de rust te bewaren gaat ze nog een paar dagen naar de broedplek om de nacht door te brengen. Gaat altijd goed! Nou ja, bijna altijd. De buurman waarschuwt dat hij een paar kippen kwijt is en barricadeert zijn schuur. De vos is omstreeks deze tijd in het jaar altijd een zwervende jongeling die een hapsnap beleid voert. Dus, je raadt het al, pakt hij/zij toch de kloek met kuikens en laat er slechts een in leven.
Mijn vaderlijke gevoelens spelen op en het kuiken mag in de bijkeuken uitgroeien tot een prachtige haan of de kip met de gouden eieren. Volop kuikenvoer met meelwormen zie je de kleuter bijna per dag groter worden. Lampje erbij voor wat kloeke verwarming en groeien maar. Dood. Tot mijn stomme verbazing (ik heb het opgezocht) kan een kuiken teveel eten. Jammer maar zo gaat het soms. Dus het kuiken over de sloot omdat dood doet leven. En aaseters zijn ook beestjes.
Terwijl ik terug loop richting kippenstal hoor ik al aan de alarmkreet van een kip dat iets niet goed gaat. Ik had net ook de kippen gevoerd en de tortels weten al enige tijd dat het goed toeven is bij die Zweekhorst. Ik tel er soms 15. En ook nu weer klappen er zoveel in paniek de bomen in en verder.
Ik blijf staan en zie de havik naar mij kijken. De strenge oogstreep doet mij aan die boze meester op de lagere school denken (wat heb ik nou weer misdaan?!)
De havik kiest eieren voor zijn geld en vlucht verrassend snel de hoogste boom in. De tortel vliegt een soort strompelend laag weg de andere kant op.
Er resten mooie herinneringen en nog wat lelijke veren op de grond.
Bertus
Donderdag 4 november is Bertus Laros overleden. Hij was kort daarvoor 93 jaar geworden. Een hele leeftijd. Een leven vol actie, passie en doorzetten.
Hij zwaaide zijn been altijd ferm over het zadel van zijn oude herenfiets met de verschoten tassen. Daarin zijn boterhammen met kaas en onderweg plukte hij dan lookblad. ‘Lekker joh’. Onderwijl vertelde hij dan van alles over planten, dieren en vooral vogels.
Veel excursies heeft hij geleid, veel vogelliefhebbers, inmiddels ook al ouderen, heeft hij opgeleid. Vele malen met de fiets tot aan de Starrevaart voor bijzondere gasten. Die liet hij dan zien in zijn vogelboek. Een boek dat door veelvuldig gebruik eigenlijk een losbladige bundel leek.
De oude plannen van de gemeente Delft om de Korftlaan te bebouwen en een grote roeibaan aan te leggen wist hij met anderen (o.a. Jacques Schievink en Leen van Doorn) tegen te houden en alternatieven aan te dragen.
Heden ten dage wandelen wij nu door een prachtige laan naar de Bieslandse boven- en benedenpolder, met een juweel van een plasdras op de hoek. Elk jaar komen daar zijn droomvogels opvetten: tientallen grutto’s.
Het Arboretum was zijn achtertuin, het Hertenkamp zijn speelveld en de Bieslandse polder zijn schaakbord. Daar kruiste hij geregeld de degens met Jan Duijndam indien de beheersmaatregelen niet goed werden bevonden. Dan kon je weleens stoomwolkjes boven de ander zien opstijgen.
Geen blad voor de mond en met open vizier. Zaken van plezier onderscheiden. Als voorzitter van de ondernemersraad bij de kabelfabriek heeft hij gehandeld als zijn tweede natuur.
Altijd ook aanwezig op onze vergaderingen, positief en kritisch.
Het was voor ons ook logisch hem voor te dragen voor de Gouden Lepelaar. Een ereprijs voor grote inzet voor vogels en hun omgeving. Tot zijn verrassing kreeg hij die uitgereikt door de voorzitter van de Vogelbescherming tijdens ons 50-jarig jubileum in 2012.
Trots was hij en terecht! En wij ook op onze nestor.
Wij wensen zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen sterkte bij dit verlies.
Vogelexcursie Oude land van Strijen / Korendijkse slikken
Op zaterdagochtend 6 november jl. om 08:00 uur hadden Joke (gids), Marianne, Susan, Raymond, Martijn, Toine en Rik zich verzameld om te vertrekken naar het Oude land van Strijen en de Korendijkse slikken. De weersverwachting was droog maar een stevige Zuidwester wind. Onze gids voor de dag Joke had bij de aanmelding geadviseerd winddichte en vooral warme kleding aan te trekken.
Vol goede moed vertrokken we naar het Oude land van Strijen.
Aangekomen op de Waleweg begonnen we direct met onze missie voor die dag, het spotten van mooie soorten en in het bijzonder de dwerggans. Net als alle voorgaande jaren was deze weer in het gebied gesignaleerd. We spotten veel ganzen, kievitten, spreeuwen en goudplevieren echter geen dwergganzen. Dan maar het langweggetjes, Vlaamseweg en Molenweg op. Halverwege de Vlaamseweg zag Marianne een schaap op de rug liggen. Martijn twijfelde geen moment en spoedde zich naar het arme schaap om het weer op poten te helpen. Vlak bij het schaap werd er een hele mooi vrouw bruine kiekendief gespot en heel veel brandganzen. Jammer genoeg nog steeds geen dwerggans.
Dan maar weer terug naar de Waleweg om in de lengterichting van de greppeltjes te speuren naar de dwerggans. En jahoor, daar waren ze dan, helaas door de grote afstand niet heel duidelijk. Verplaatsen dan maar waardoor we wel goed zicht hadden op de dwergganzen.
Raymond heeft ondanks de afstand toch mooie foto’s van de dwergganzen kunnen nemen. In eerste instantie was er nog wat twijfel maar na het bestuderen van de foto’s was het duidelijk. De oogring en het doorlopende witte voorhoofd was aanwezig. Iedereen blij!
Na een korte koffiepauze door naar de haventje van Strijensas om op zoek naar watervogels op het Hollands diep en het meer in de Oeverlanden Hollands diep. Er stond veel wind dus op het Hollands diep waren, m.u.v. futen, zwanen en meerkoeten, niet veel aanwezig.
Behalve in de lucht. Hoog in de lucht zweefde 2 zeearenden, een ad. en een juv. We hebben zeker 10 minuten van het schouwspel mogen genieten want zo nu en dan zochten de arenden elkaar op om vervolgens weer hun eigen weg (vlucht) te gaan.
Op het terugtocht naar de auto hoorde we veel mezen en goudhaantjes roepen. Plots viel ons oog op een tweetal foeragerende zwarte mezen. Ze zaten op nog geen 5 meter afstand en gaven een leuke show weg.
Op het meer zaten veel eenden, knobbelzwanen enz. Het was inmiddels half drie geworden en een aantal van de deelnemers hadden thuis verplichtingen en verlieten de groep. Een aantal gingen door naar de Korendijkse slikken.
De soortenlijst van de dag:
Knobbelzwaan, grauwe gans, brandgans, grote canadese gans, nijlgans, kolgans, dwerggans, wulp, goudplevier fuut, wilde eend, krakeend, kuifeend, pijlstaart, slobeend, wintertaling, meerkoet, waterhoen, smient, bergeend, aalscholver, grote mantelmeeuw, zilvermeeuw, kokmeeuw, blauwe reiger, grote zilverreiger, zeearend, buizerd, slechtvalk, torenvalk, bruine en de blauwe kiekendief, groene specht, grote bonte specht, kauw, zwarte kraai, ekster, gaai, ringmus, boomkruiper, kramsvogel, witte kwikstaart, veldleeuwerik, graspieper, zwarte mees, koolmees, pimpelmees, goudhaan, boomkruiper, cetti-zanger, vink, spreeuw, merel, roodborst en tot slot de winterkoning
Het was weer een supermooie excursie. Joke bedankt voor je enthousiaste leiding en Raymond voor de foto’s.