Vogelwacht Delft en Omstreken

Toine AndernachDeze avondexcursie stond in het teken van onze wensvogel, de nachtzwaluw. Met vijf personen en twee auto’s (Excursieleider Hans, Leo, Gerard, Marian en Toine) vertrokken we rond zeven uur van de Korftlaan naar de Kriekelareduinen bij Putte.

Na aankomst bij restaurant de Heusche Bollaert, in de West-Brabantse bossen niet ver van de Belgische grens, begon het speurwerk al meteen. Maar nog niet naar vogels. Het doelwit was Alfred die op eigen gelegenheid zou komen. Volgens de dame achter de bar had ie daar een uur geleden nog koffie gedronken, maar nu was ie spoorloos verdwenen.

Door het late tijdstip, het afgelegen donkere bos en de oost-Europese auto’s op de parkeerplaats sloeg onze fantasie op hol, maar gelukkig bleef Hans koel (‘Alfred kennende is ie al op pad gegaan’).

Het eerste gedeelte van onze wandeltocht in het bos moesten we veel op ‘t gehoor doen: de schemer viel in en de takken en bladeren ontnamen ons het zicht. Onderweg hoorden we wel roodborsten, vinken en fitissen. En ook nog een hoog, redelijk snel herhalend vogelgeluid waar we even bij stil stonden, maar dat we uiteindelijk niet konden thuis brengen.

De verse voetstappen voor ons stelden ons ook gerust over de mogelijke verblijfplaats van Alfred. Na een stevige wandeling over zandpaden kwamen we op de heide en zagen we een silhouet. Een figuur met een jas en een pet. Dat moest natuurlijk, …….. het statief met scope van Alfred zijn, want Alfred kwam ons vanaf de andere kant tegemoet.

Het was inmiddels negen uur maar onze wensvogel zou zich volgens onze kenners op deze plek pas vanaf tien uur, half elf laten horen en hopelijk ook zien.

We hadden dus nog de tijd om een rondje te lopen. Door de open heide hadden we mooi licht. En de vogels die we zagen zaten allemaal in de toppen van de boompjes die her en der over de heide verspreid stonden: een boomleeuwerik die prachtig bleef zingen, een boompieper en drie roodborsttapuiten. We kregen ze allemaal mooi in de kijker. Net als de koekoek die in de top van een wat hogere boom zat. En daar kwam even later zelfs een tweede koekoek bij. Het enhousiasme werd nog groter toen we een derde koekoek zagen. Of was dat misschien de tweede die weggevlogen was, maar nog steeds op zijn eerste plek zat te koekoeken, want ze kunnen volgens sommigen ‘hier vliegen en daar te horen zijn’?

Onderweg ontmoetten we vriendelijke Brabanders met honden die ‘t wel heel bijzonder (ze geloofden ons niet) vonden dat wij helemaal uit Delft kwamen om de nachtzwaluwen te horen. En dat we ook nog ‘s dezelfde avond teruggingen. Dat pleit voor een tweedaagse vogelexcursie op de kalender van de Vogelwacht, inclusief Kalmthoutse heide.

Terug op onze strategische positie werden we vooral omringd door het gekwaak van rugstreeppadden en groene kikkers. Dat maakte het wat moeilijker om de nachtzwaluwen te onderscheiden maar de tip van Hans hielp ons hierbij: de padden hebben een geluid dat steeds wordt onderbroken en de nachtzwaluw maakt een continu snorrend geluid.

Na een korte onderbreking door een bijzonder luide, aanhoudende piep (dat uiteindelijk het gehoorapparaat van Leo bleek te zijn), en de roep van een bosuil, was het eindelijk zo ver: rond tien uur lieten ze zich horen. Van alle kanten langs de bosrand kwam het gesnor van de nachtzwaluwen. Hans, Leo en Toine liepen nog een stukje verder want in een andere bosrand zaten er nog meer. Die waren nog wat beter te horen.

En het was de kers op de taart toen er ook nog een vlak voor ons langs vloog! De witte vlekken op vleugels en staart waren goed te zien.

Na een uurtje intensief maar mindful luisteren besloten we rond kwart over elf terug te wandelen. Dat was nog een aardige trippel zodat we rond kwart voor twaalf tevreden huiswaarts keerden.

Soorten

Merel, Tjiftjaf, Roodborst, Vink, Houtduif, Turkse Tortel, Grote Bonte Specht, Zwartkop, Boompieper, Sperwer, Koekoek, Nijlgans, Fitis, Boomleeuwerik, Roodborsttapuit, Nachtzwaluw, Bosuil