Vogelwacht Delft en Omstreken

Pieter Aaldring19 september 2020

Dit was al weer de derde excursie na de zomer, waar we zo veel mogelijk rekening houden met de corona regels. Vandaar dat dit ook een fietsexcursie was waar we voldoende afstand konden houden en niet bij elkaar in de auto hoefden.

Annemieke van Oosten had aangeboden om de excursie samen te doen, omdat ze bezig is om excursieleider voor de Ackerdijkse plassen te worden. Uiteraard ging ik op dit aanbod in want twee weten meer dan één en we konden elkaar mooi aanvullen.

Deze excursie vindt normaal gesproken in het voorjaar plaats tijdens de Nationale Vogelweek van Vogelbescherming Nederland. Maar zoals we allemaal weten was ook deze activiteit door het coronacrisis om zeep geholpen. Druk territorium gedrag van de vele riet- en struweelvogels die je in het voorjaar zonder problemen kunt waarnemen moet worden ingeruild voor mogelijk spannende doortrekkers en mogelijk al vroeg aangekomen wintergasten.

We verzamelden om 7:00 bij de Papaver waar we met z’n 8-en per fiets vertrokken. Iedereen z’n eigen verrekijker mee en een tweetal zelfs de telescoop op de rug. Voordat we het rondje Ackerdijk begonnen, had Annemieke voorgesteld om eerst even te kijken bij het uitkijkpunt bij de Groene Keijzer. Geen foute keuze want al snel hadden we allemaal een trekkende Tapuit in beeld. Verder miauwend Buizerds alsof het voorjaar was en een Torenvalk. Verder in het water: Wilde Eend, Slob-, Krak- en Kuifeend, Canadese Gans. In de lucht volgen al een V-vorm aan Brandganzen over en ook nog Ooievaars, Aalscholvers en zigzaggend een Watersnip. In de gevarieerde begroeiing op het dijkje dat de Groene Keijzer scheidt van de N470 Koolmees en voorzichtig zingende Tjiftjaf; het zonnetje kwam mooi door. Als laatste ook nog overvliegend Houtduif en een aantal Spreeuwen.

Bij de Ackerdijkse Plassen aangekomen begonnen bij het kijkscherm aan de Noordwest kant aan de Ackerdijkse weg. We waren met name benieuwd welke eenden er al vanuit hun wintergebieden al weer in deze plas waren aangekomen. Echter, ondanks het scherm hadden de Grauwe Ganzen hadden ons in de smiezen en gingen met al het andere spul op de wieken. Dan maar even wachten wat er weer terug zou keren en ondertussen genieten van de Cetti’s Zanger in de bosjes, die van geen ophouden wist, en de iets bescheidener Roodborst en Boomkruiper. Langzamerhand kwamen de eenden weer terug: Smient, Wintertaling, Slob-, Kuif-, Krak- en Wilde Eend. Verder nog een paar Aalscholvers, Fuut en Meerkoeten.

Vervolgens stukje verder gefietst naar de uitkijktoren De Tureluur, waar Annemieke eerst wat vertelde over de geschiedenis van het landschap en het ontstaan van de Plassen. Interessant om te horen over de kreekruggen en dat het gebied rond onze jaartelling eigenlijk gewoon in verbinding stond met de Noordzee. Vanaf de uitkijktoren een Knobbelzwaan en een paar Kieviten; niet zo veel qua vogels maar dat is ook logisch in het vroege najaar. Wel twee half vergane schapen waar mogelijk een Buizerd van aan het genieten was. Ook nog twee Torenvalken om het plaatje af te maken.

Op naar het grote kijkscherm aan de Oostkant, waar altijd veel (trekkende) steltlopers te zien zijn. Echter, wat bleek, door de droogte was bijna de hele plas drooggevallen. Toch wel wat van een tegenvaller. 2 Watersnippen, 1 witgatje en een Grote Zilverreiger was het magere resultaat. Putters, Witte Kwikstaart, Zilvermeeuw, Zwart Kraai en Kauw maakten het plaatje op deze plek nog wat dragelijk.

Het rondje maakten we tenslotte af over het fietspad langs de Berkelse Zweth, waar we halverwege nog even stopten, want er waren toch interessante silhouetten te zien. En inderdaad een overvliegende Purperreiger, Boomvalk en Bruine Kiekendief waren toch wel mooie aanvullingen op deze zonnige ochtend. In de rietkragen en rietplasjes waar we op uitkeken nog Putters, een enkele Kneu, Rietgors, Winterkoning en Roodborst.

We sloten onze fietstocht af bij Du Midi waar we genoten van een kopje koffie en thee en konden niets anders concluderen dat het toch wel weer heerlijk was om buiten samen te genieten van de vogels en het buiten zijn.

Zondag 4 oktober, de Zuidpolder van Delfgauw, fietsexcursie
Start Zuideindseweg bij de N470 om 11.00 uur
Informatie en aanmelden op donderdagavond 1 oktober tussen 19.00 uur en 21.00 uur bij Hans Zweekhorst, telefoonnummer: Tel. – telefoon klik hier –

De Zuidpolder van Delfgauw bestaat uit 2 delen: 1 hoog- en 1 laaggelegen gedeelte. In het hoge gedeelte liggen de Groene Keijzer, de eendenkooi en de plas van Ruijven. Langs de N470 fietsend hebben we een mooi zicht op de Groene Keijzer, het compensatiegebied voor de N470. Daar zien we waterwild, maar zeker ook mooie doortrekkers die plasdras/slikranden kunnen waarderen. Naar het oosten ronden we af en zien dan links nog een stukje van de Groenzoom. We steken door en komen dan bij de Bergboezem met verschillende plasdrasstukken, weilanden en waterwegen. Verderop het grotere natte stuk bij molen de Valk. Daar slaan we linksaf richting Ackerdijk. We rijden dan langs de oostrand en later de noordrand daarvan om rechtsaf het nieuwe fietspad te nemen; bossages en grasland. Zo rijden we richting het recreatiebos Ruijven en komen dan weer bijna uit waar wij begonnen zijn.

Gert van der HornDe eerste van een serie van fietsexcursies ging zaterdag 5 september van start. Bij zonsopkomst waren we verzameld met 9 personen en fietsen bij het zwembad Kerkpolder. Een leuk fietstochtje Midden-Delfland/Westland stond op het programma. We reden door de Kerkpolder richting Den Hoorn. Het was nog even zoeken naar de goede route door het nieuwe industrieterrein om het oude fietspaadje te vinden langs de Harnaskade richting de brug van de Woudselaan. Daar hadden we de eerste witte kwikstaarten voor op de daglijst. Eenmaal over de A4 volgden we het fietspad door de polder richting het kleine dorpje ’t Woudt. Een fraai en beschermd dorpsgezicht, zeker bij het prachtige ochtendgloren dat ons ten deel viel. Het zicht werd nog fraaier toen een flinke groep wulpen overvloog. Op aanraden van de excursieleider was er aandacht voor rondtrekkende tapuiten maar ze lieten zich (nog) niet zien. Wel veel zwaluwen, ganzen, futen en eenden, en een eerste buizerd (zeker niet de laatste). Bij ’t Woudt aangekomen is het nog te vroeg voor koffie bij de Hooiberg aldaar, dus volgen we het fietspad een klein stukje langs de Woudse weg (N223) en over fietsbruggetjes, om daarna over de Molenlaan weer door de (Groeneveldse) polder te fietsen, met natuurlijk een prachtige molen aan het water. Op de wieken van de molen spreeuwen en een aalscholver. In de weilanden eenden, blauwe reigers en, warempel op een paaltje, een eerste tapuit.

Deze vloog niet veel later door naar het dak van een schuur, waar iedereen ‘m goed kon zien. Dit fietspad komt uit bij een nieuwe fietsbrug over de Kromme Zweth, ooit een natuurlijk waterstroompje richting het Westland, inmiddels een ingedijkt kanaaltje. Langs de Zweth fietsend kwamen we zo uit bij de historische Zeven Gaten (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zeven_Gaten), en iets verderop onze eerste bestemming: boezemberging de Wollebrand. Het is een lange smalle waterplas met veel ondiep water. Op de eerste stop speurden we met verrekijkers en enkele telescopen tussen de vele grauwe en Canadese ganzen naar ander vogelspul. Al snel vonden we slobeenden en wintertalingen (nog in eclipskleed), maar ook enkele smienten (met kenmerkende fluitroep), witgatjes en een paar watersnippen. We hadden er prachtig licht op, waardoor we goed naar de bepalende kenmerken van de vogels konden zoeken, bijvoorbeeld de gekleurde spiegel van verschillenden eendensoorten.

Eén bankje verderop de volgende stop. Daar bleek dat er wel wat meer dan een paar watersnippen zaten (tientallen, zoals gebruikelijk in trektijd). Een blauwborstje liet zich ook nog even zien. De fotografe onder ons, ontdekte al fotograferend een waterral. Een vogel die zich graag in het riet verstopt, maar zich nu toch enkele keren prachtig liet bewonderen. We fietsten daarna nog even door naar de smalle kant van de plas, alwaar het tegenlicht niet ideaal was maar waar we desondanks ons best deden nog wat te ontdekken. Ook hier weer watersnippen en witgatjes goed te zien, maar ook witte kwikken, een juveniele gele kwikstaart en een oeverloper.

Het werd tijd om weer in de pedalen te klimmen, en dus fietsten we terug langs de zeven gaten en daarna een stukje door het Westland richting de Lier, hier en daar via smalle fietspaadjes en bruggetjes. Onderweg zaten her en der Tjiffen te tjaffen (herfstzang). Bij de Lier staken we de N223 over richting ’t Kraaiennest: twee recreatieplassen tussen de kassen. Hier vind je in de winter normaal gesproken veel smienten en slobeenden. Nu vonden we er veel knobbelzwanen, maar ook futen en een tafeleend. We gingen hier buiten de gebaande fietspadden om en moesten een klein stukje lopen met links van ons de vogelplas en rechts de weilanden. Boven het boerenland met hazen, inspireerde een biddende torenvalk een buizerd om ook te bidden. Rond het riet vlogen ook wat rietgorzen. De roep om koffie werd steeds luider, maar we keken en luisterden toch nog even bij het grote rietveld: helaas geen teken van roerdomp, wel van tjiftjaf en waterhoen. Tijd voor een eindsprint richting koffie in Schipluiden, met onderweg natuurlijk nog wel aandacht voor de vogels in de weilanden. Even later konden we op een terrasboot terecht voor koffie en taart en de benen even laten rusten en gezellig (na)praten.

Rond het middag uur fietsten we terug richting Delft langs de golfbaan richting de A4, via de Zuidkade, waar je nog zicht hebt op de oude Eendenkooi in de (Zouteveense) polder. Dicht bij de A4 was de vorige dag een zeldzame blonde ruiter gemeld (https://waarneming.nl/observation/199759908/), dus daar wilden we nog wel even kijken. Natuurlijk troffen we een groepje andere vogelaars ter plekke, die ons wisten te vertellen dat de ‘verdachte’ net opgevlogen was in een groep kieviten/spreeuwen, waarschijnlijk de groep die we nog hadden zien overvliegen. Als excursiegroepje bleven we nog een tijdje geduldig ter plekke, maar de blonde ruiter liet zich niet meer zien.

Het was tijd om een mooie ochtend-excursie af te sluiten: afhankelijk van de middagplanning van de deelnemers gingen mensen nu beetje bij beetje terug naar huis. Ook diegenen die nog het langst gebleven zijn (circa half drie) hebben de blonde ruiter helaas niet gezien. Maar desondanks mogen we gerust de conclusie trekken dat we dicht bij huis toch mooi ‘groen’ en een mooie diversiteit aan vogels te ontdekken hebben. Dus bij de volgende excursie: pak je fiets en ga mee!