Zaterdag 15 november, Oude land van Strijen/Korendijkse Slikken, auto- excursie
Start Korftlaan tegenover de Papaver om 8.00 tot 15.00 uur
Kosten € 0,07 per kilometer.

Informatie en aanmelden op donderdagavond 13 november tussen 19.00 uur en 21.00 uur bij Kees Mostert. Tel : telefoonnr

Deze excursie komt jaarlijks terug in ons programma. Waarom? Lees het verslag van voorgaande keer. Er is zo ontzettend veel te zien! Het Haringvliet maakt onderdeel uit van het deltagebied. Het gebied is vooral interessant door de buitendijkse gorzen en slikken. De Korendijkse Slikken bestaan binnendijks hoofdzakelijk uit grasland. Buitendijks is het begroeid met riet en ruigte. In de ruigtes van de slikken vertoeven veel eenden-soorten en moerasvogels. Binnendijks veel overwinteraars, zoals brandgans, kolgans, grauwe gans, dwerggans. Ook blauwe kiekendief, slechtvalk, zeearend, grote lijster, kramsvogel, koperwiek of waterpieper kunnen worden gezien. (Bron: https://www.natuurmonumenten.nl)

Met tien personen vertrokken we om 6.30 uur vanaf de Papaver in drie auto’s naar Den Helder. Vier anderen waren al vanaf vrijdag aan het genieten van het eiland. Onderweg naar de boot hadden we veel regen en de voorspellingen lachten ons niet toe.

Op de veerboot speurden we naar de zeer zeldzame kleine kokmeeuw die al weken met de boot op en neer vliegt tussen Den Helder en Texel maar we kregen ‘m niet in het vizier. Wel zagen we een dwergmeeuw. En oh ja, het op de boot achtergelaten fototasje van ondergetekende had de eer om in het middelpunt van de belangstelling te staan toen de omroeper de eigenaar opriep het toch maar op te komen halen. Veel dank aan Jan voor de geslaagde reddingspoging.

Eenmaal op Texel was De Petten onze traditioneel eerste stop. We wisten dat daar een zeldzame grote pieper gezien was (lifer voor de meesten van ons) maar binnen een paar minuten kwam de regen met bakken uit de hemel en was zelfs autovogelen onmogelijk. En dat zou nog tot 11.00 uur duren… Dan maar aan de koffie met troostgebak bij Noa in Den Hoorn. Dat was een leuke ontdekking van een nieuw en gezellig tentje.

Langzamerhand werd het tijd om wat gaan zien, anders zouden we die 96 soorten van de groep van vorige week nooit overtreffen :-). In de NIOZ-haven gingen we op zoek naar de kleine alk. Volledig uitgerust voor het trotseren van weer en wind wandelden we naar de haven. Maar geen kleine alk te bekennen. Wishful birders onder ons maakten nog wel een kleine alk van een zeehond.

Onderweg hield ook een vermeende zeekoet zich in de haven van Oudeschild verborgen dus onze hoop was gevestigd op de brileider… die zich nog niet had gemeld vandaag. De wandeling over de dijk met uitzicht over de Waddenzee was schitterend, ook zonder brileider.

Het leek uit te gaan draaien op de dag van de gemiste zeldzaamheden. Maar we hielden vol en gelukkig zag Alain bij een tussenstop onderweg een roodhalsgans tussen de rotganzen. Prachtig kleurrijk beest! Klaas de Jong (de bekendste vogelaar van Texel) reed er speciaal voor terug met zijn Calidris-excursiebus.

Bij het renvogelveld waren twee soorten franjepoten gemeld: een juveniele grauwe franjepoot en een adulte rosse franjepoot in winterkleed. Bijzonder dat we beide soorten in hetzelfde gebiedje konden bekijken. De grauwe franjepoot leek een bondje te hebben gesloten met een dodaars want ze waren niet van elkaar weg te slaan. 

Na een korte pauzestop met soep in strandpaviljoen Kaap Noord was de Slufter onze volgende bestemming. De op de valreep ingepakte laarzen waren niet overbodig want het was behoorlijk vochtig in de Slufter. Maar het weer was opgeklaard en het weidse zicht was indrukwekkend. We hoopten op strandleeuweriken en fraters en werden niet teleurgesteld. Ook zagen we een kleine zilverreiger, een bontbekplevier, kanoeten, zilverplevieren en een overvliegende havik.

Aan het eind van de middag lonkte de borrel, maar opeens kregen we de melding dat de brileider weer was gesignaleerd! Een bliksemactie leverde prachtige plaatjes op van de brileider in eclipskleed (eclipsbril) die recht op ons af kwam zwemmen en op de blokken kwam zitten. Dit fijne cadeautje hadden we wel verdiend. Met een bevredigend gevoel genoten we van borrel en diner in Faro Beach.

Zondagochtend verzamelden we bij parkeerplaats Robbenjager om de dag te beginnen met een fijne wandeling door De Tuintjes. Een mooie plek om een beflijster te zien, maar die vonden we helaas niet. Verder wel holenduiven bij konijnenholen, veldleeuweriken, roodborsttapuiten en pimpelmezen.

Onderweg naar het haventje van Sil bij de Cocksdorp zagen we een grote groep toendrarietganzen. Het haventje van Sil gaf ons een fantastisch uitzicht over het wad bij eb met veel verschillende steltlopers: Rosse grutto’s, bonte strandlopers, wulpen, scholeksters en in de verte drieteenstrandlopers en grote en kleine zilverreigers.

Inmiddels had Hans ons lekker gemaakt met wel drie roodhalsganzen die hij vanochtend had waargenomen. En ach, dat zou maar een half uurtje extra kosten. Het gekke was wel dat niemand anders op Texel ze nog had ingevoerd… Heel gek bleek dat niet te zijn toen we een kwartier later uitkeken op een boerderij met emoes, knobbelganzen en … drie gekortwiekte roodhalsganzen.

Kees neemt ons altijd graag mee naar de IJzeren kaap, ontworpen in 1854 als vuurloos baken voor de scheepvaart. In die tijd was er op die plek nog een haven. Vaak zien we daar (geoorde) futen, zaagbekken en duikers. Vandaag was het rustig op de Waddenzee maar gelukkig zagen we nog wel een roodkeelduiker en wat futen.

Na de heerlijke lunch bij Floris (prins Hendrik) was het tijd voor een wandeling in de Staatsbossen. Daar zagen en hoorden we onder andere een zwarte mees, sijzen, boomkruipers, goudhanen en een grote bonte specht.

Het zou rond half vier weer gaan regenen en de grote pieper was weer gezien. Dus na een half uurtje besloten we de Petten voor de tweede keer aan te doen. Kort nadat we aankwamen zagen enkelen van ons de grote pieper overvliegen. Maar inmiddels begon het weer flink te regenen. Dat was het sein voor twee auto’s om de eerstvolgende boot te nemen. De auto van Jan reed nog even door naar de Mokbaai en hoorde daar baardmannen. De auto van ondergetekende reed op de terugweg met de ramen open om het dijkje af te speuren. En we hadden geluk: de grote pieper liep prachtig te paraderen in het gras.

Zou dit succes een voorbode zijn voor nog meer zeldzaamheden? Op de boot deden we samen met andere vogelaars een nieuwe poging om de kleine kokmeeuw in de lens te vangen. Maar tussen al die vliegende kokmeeuwen was dat erg lastig. Nadat Raymond thuis zijn hele arsenaal aan meeuwenfoto’s tot op de pixel had doorgenomen, was er maar één conclusie mogelijk: we hadden ook de kleine kokmeeuw gezien!

In totaal kwamen we dit weekend op 101 soorten. Maar belangrijker nog: het was weer een heerlijk weekend!

PS: Teruglezend realiseer ik me dat de restauratieve voorzieningen prominent aanwezig zijn in dit verslag. Die zijn dan ook de kers op de taart van een weekendje Texel.