door Cees BosmanMaandagochtend 4 mei j.l. overleed Gerard Beerden, lid van de Delftse Vogelwacht.

Wie was Gerard, als mens en als vogelaar?

Als mens was hij mijn vriend gedurende meer dan 50 jaar, en ik kan niet anders zeggen dat hij alles was wat je van een vriend kan wensen. Niet alleen voor mij maar voor iedereen waar hij mee omging.

Ongeveer 30 jaar jaar geleden begon ik een beetje met vogelen en het zal zo’n beetje 4 jaar later geweest zijn dat ik Gerard tegenkwam in de toenmalige Noordpolder van Delfgauw met een kijker om zijn nek. Voor die tijd wist ik niet dat hij ook vogelde.

Daarna gingen wij af en toe samen vogelen in de omgeving van Delft, waarbij we de vogels stuk voor stuk in een boekje moesten opzoeken om ze te determineren. Dat veranderde drastisch toen Gerard en ik Ellen Sandberg ontmoetten. Zij kwam ook geregeld in de Noordpolder en wees ons de vogels aan en leerde ons de geluiden die de vogels maakten te herkennen. Daarna werden er met regelmaat vogeltripjes gemaakt buiten Delft waarbij Ellen niet alleen de best vogelplekjes aan ons toonde maar ook overal de patattenten wist.

Aangezien onze vrouwen (ook vriendinnen van elkaar) al jaren met 2 andere vriendinnen een week of 10 dagen naar Kreta gingen, bleven wij als trouwe vaders en echtgenoten thuis om voor de kinderen te zorgen. Maar we gingen wel die week een dagje vogelen. Dat begon met een dag naar de Oostvaardersplassen. Nadat wij om 02.00 uur de vrouwen hadden afgezet op Schiphol reden we dus maar gelijk door. Het duurde nog best lang voordat het licht werd.

Op een gegeven moment zei ik tegen Gerard dat we eigenlijk gek waren. Die vrouwen op een eiland, dan wij ook. Het jaar daarop brachten we op vrijdag de vrouwen weg en togen we zaterdag naar Texel. Sinds die tijd hebben we dat elk jaar gedaan met veel plezier en veel nieuwe soorten.

Totdat Gerard 7 jaar gelden problemen kreeg met zijn darmen en een zware operatie moest ondergaan. Dat jaar ging hij niet mee. Hij herstelde wonderwel en ging weer meer vogelen omdat hij dat nou eenmaal niet kon laten.

Omdat Gerard inmiddels met vroegpensioen was en ik al een paar jaar 16 uur per week werkte was er de mogelijkheid om meer te gaan Twitchen als er iets leuks te zien was. Ook Texel was weer een jaarlijks uitje.

Ongeveer 2,5 jaar geleden kwam het nieuws dat de ziekte toch terug was en deze keer niet te opereren. Het advies was om een chemokuur te volgen en zo de ziekte te vertragen. Gelukkig voor Gerard verdroeg hij de kuren goed en kon hij tussendoor blijven vogelen.

Om de week gedurende 12 weken hoefde hij geen kuur en werd de dinsdag voor ons een vaste vogeldag. Dat was voor mij al zo omdat ik die dag de beste zorg voor mijn vrouw kon regelen, en Gerard vond dat best. Plooibaar, meegaand en probleemloos.

In de jaren dat Gerard in de omgeving van Delft vogelde leerde hij ook andere Delftse vogelaars kennen. Hij kreeg van Peter Planken een sms’je als er een bijzondere soort was gezien en gaf dat dan direct aan mij door.

Op een dag vroeg Peter aan Gerard of hij ’s avonds mee wilde met een paar vogelaars omdat Ferry een bijzondere vogel had ontdekt en wilde gaan zoeken of die terug was te vinden. Vanzelfsprekend (voor hem) vroeg hij of ik mee mocht. Die avond gingen we met Ferry, Peter Planken, Gerard Dumay, Gerard Beerden, John Kleijweg, ik en volgens mij nog iemand naar de polder Schieveen en zochten we de Grauwe Gors! Op de plek aangekomen hadden we binnen 10 minuten succes en maakte Gerard zowaar nog een redelijke foto die als bewijs diende. Op de terugweg wilde Peter Planken nog even langs de Zuidpolder van Delfgauw omdat hij de dag ervoor een steltloper had gezien die hij nog niet met zekerheid kon determineren. Zo stonden we even later te kijken naar: een grote Grijze Snip! Een wereldavond. Nu 4 jaar geleden.

Hoewel het de laatst maanden toch steeds slechter ging met Gerard probeerde hij toch nog zoveel mogelijk te vogelen, vanuit de auto weliswaar omdat de conditie erg afnam, maar in de Dorppolder en Duifpolder kon hij nog wel terecht. Zijn toestand was natuurlijk inmiddels bekend bij veel vogelaars uit de omgeving en het heeft mij altijd goed gedaan als ik ergens in de polder iemand tegenkwam en altijd de vraag kreeg hoe het met Gerard was. Best lieve mensen, vogelaars.

De middag voor zijn overlijden was ik bij hem en vroeg hij mij of ik de mensen van de ‘vogelapp” wilde inlichten als het “zover is”. Helaas was dat wel erg vlug. De reacties die binnen een uur op mijn telefoon kwamen van de vogelaars waren hartverwarmend en gaven blijk van hoe mensen Gerard hebben gekend en hem waardeerden. En terecht! Alle reacties heb ik doorgestuurd aan Joke, zijn vrouw.

Op verzoek van Hans Zweekhorst heb ik geprobeerd om iets over Gerard op papier te zetten en al zal het hier en daar een beetje aangedikt lijken, neem maar van mij aan dat er geen woord van gelogen is.

We verliezen in Gerard een fijn mens.

Cees Bosman