Op 14 februari 2019 van 20:00 tot 22:00

Wie kent ze niet: de Oostvaardersplassen? In zuidelijk Flevoland schiep de natuur een groot moerasgebied met rietvlaktes, ruige graslanden en waterplassen. Vele vogelsoorten wisten de Oostvaardersplassen te vinden, waaronder een aantal die decennia lang als broedvogel uit Nederland verdwenen waren. De zilverreiger en de zeearend zijn iconische soorten die hun weg naar Nederland via de Oostvaardersplassen hebben gevonden.

Om graslanden tot ontwikkeling te brengen, als foerageergebied voor ganzen, zijn er Heckrunderen, konikpaarden en edelherten in het gebied losgelaten. Daarmee zijn het grazige deel van de Oostvaardersplassen en het uitgestrekte rietmoeras onlosmakelijk met elkaar verbonden. In 2018 bestond de Oostvaardersplassen 50 jaar. 50 bewogen jaren waarin het gesprek over ‘natuur’ en ‘natuurbeheer’ vaak op de agenda stond.

Boswachter Hans-Erik Kuypers vertelt over het gebied en hun bewoners en de wijze waarop Staatsbosbeheer ermee omgaat.

Locatie Papaver, Korftlaan, Delft.
Aanvang : 20:00 uur
Kom op tijd want vol=vol

De Oostvaardersplassen

Op donderdag 10 januari organiseert de Vogelwacht Delft en Omstreken samen met het IVN Delft, en de knnv, de lezing “De Duinen, het beschermen waard”

Belangstellenden worden uitgenodigd om 20:00 uur aanwezig te zijn in het Duurzaamheidscentrum De Papaver, Korftlaan 6 in Delft. De toegang is gratis. Kom op tijd want het aantal plaatsen is beperkt. De lezing duurt tot ongeveer 22:00 uur.

Ook is een boekentafel aanwezig met titels rond het onderwerp.

De lezing wordt gegeven door Arnoud van der Meulen van Stichting Duinbehoud. De duinen zijn een uniek landschap en Nederland heeft in verhouding een groot duingebied langs de kust. Dit bijzondere gebied is de leefplek van veel bijzondere planten en dieren.

Arnoud zal als directeur van de Stichting Duinbehoud het ontstaan, de bedreiging en ontwikkelingen van ons duingebied laten zien.

Op : Donderdag 8 november 2018, 20.00 uur-22.00 uur
Door : Roy Slaterus, Sovon
Plaats : Natuur- en milieucentrum De Papaver, Korftlaan 6 in Delft

De Vogelwacht Delft, het IVN en de KNNV organiseren in de wintermaanden elke 2e donderdag van de maand een lezing over een natuuronderwerp. Op donderdag 8 november 2018 staat het leven van de merel centraal.

De toegang is gratis. Iedereen is welkom, ook mensen die geen lid zijn van een van de drie verenigingen. Aanmelden is niet nodig, maar kom op tijd, vol is vol.

Iedereen kent de merel. Die zwarte vogel met zijn gele snavel (het mannetje) die zo heel mooi kan zingen in het voorjaar. In twee eeuwen tijd heeft de soort zich ontwikkeld van schuwe bosbewoner tot meest geziene stadsvogel. Maar sinds 2005 lijkt het aantal merels gelijk te zijn gebleven, terwijl ze daarvoor nog in aantal toenamen. Sovon probeert uit te zoeken wat er aan de hand is. Onder andere door het werk van MUS (Meetnet Urbane Soorten). Is het het Usutu-virus of is er wat anders aan de hand? Roy Slaterus vertelt over het werk dat Sovon Vogelonderzoek Nederland daarvoor uitvoert, maar ook over het leven van de merel en andere wetenswaardigheden. Uiteraard geïllustreerd met mooie foto’s.

De lezing is interessant voor vogelkenners, en andere natuurliefhebbers maar ook voor mensen die gewoon wat meer willen weten over de merel die regelmatig in hun tuintje rondscharrelt.

Hoogheemraadschap van Schieland en de Krimpenerwaard
Delft, De Papaver, 11 oktober 2018
Georganiseerd door de drie Delftse (afdelingen van) natuurverenigingen, VWD, KNNV en IVN.

Marit Meier was/is als ecoloog betrokken bij het tot stand komen van de Eendragtspolder. Ze heeft de 20 toehoorders in de Papaver deelgenoot gemaakt van de dilemma’s en de problemen waar het waterschap en de andere instanties, een oplossing voor moest en vinden.  Het was een heel boeiende avond .

Nadat ze verteld had wat een waterschap zoal doet om ons droge voeten en schoon water te kunnen blijven garanderen zoomde ze in op de Eendragtspolder. Het is eigenlijk een merkwaardig landschap daar bij Zevenhuizen en Rotterdam. Het riviertje de Rotte ligt zo’n 6 meter hoger dan de diepste polder in  het gebied. En dat terwijl rivieren van oudsher voor de afwatering  zorgden. Dat gaat nu zonder de vele gemalen niet lukken!

De Eendragtspolder, waarvan Bertus Laros ons kon vertellen dat het vroeger de beste landbouwgrond (klei) had van Nederland, is ontstaan uit de behoefte aan waterberging en als buffer tegen de verstedelijking. Maar al gauw kwam ook de vraag naar combinatie met recreatie en topsport (een roeibaan).  Dat maakte dat veel overheden en andere partners moesten gaan samenwerken. En de landschapsarchitect ging tekenen. En moest zijn werk wel een paar keer overdoen…. Uiteindelijk werd het een roeibaan met een naastgelegen plasdrasgebied.

Voor de ecologie is een belangrijke factor dat de kleigrond veel Fosfaat en stikstof bevat. Dat komt langzaam vrij in het water en maakt het troebel. Om helder water te krijgen hebben ze daarom o.a. de bodem afgedekt met zand en vangen ze het fosfaat soms weg (met een middel dat er vlokken van maakt).  Voorafgaand daaraan zijn allemaal berekeningen uitgevoerd om te kunnen voorspellen welke dingen effectief zouden zijn. Het doel was een robuust systeem dat tegen een stootje zou kunnen. En dat doel was er ook voor de Zevenhuizerplas.

Marit is er trots op dat het gelukt is om het water helder te krijgen. Ze hebben al 5 jaar geen last meer van blauwalgen. En dat willen ze zo houden maar dan moeten ze wel blijven opletten en leren. Het water is zo helder dat op de noordoever zelfs gesnorkeld kan worden. En dan kun je lekker genieten van alle leven in de plas. Bijvoorbeeld de snoeken en de waterplanten. Gelukkig is de wens van de sportvissers om karpers uit te zetten, niet gehonoreerd.

En als je door het gebied wandelt of fietst, valt het je op hoe weids het is.  Sommigen zeggen zelfs een beetje kaal. Dat was de wens van de bewoners van Zevenhuizen die hun weidse uitzicht wilden behouden, en dat hebben ze gekregen. Desalniettemin is het gebied ook geschikt voor natuurbeleving boven water. Nu al zijn er verschillende soorten vogels te spotten, bijzondere en minder bijzondere. Toch moeten de wilgen die in het gebied opschieten af en toe weggetrokken worden om een robuust systeem te krijgen. Iets voor een teambuilingsuitje van het werk?