Op 29 maart, één van de zeldzame mooie dagen in deze maand besluit ik tot een wandeling in de Delftse hout. Vanuit huis ga ik richting de Delftse Hout, onder de snelweg door en rechts langs IKEA over een smal paadje omringd door een ondoordringbaar bos van braamstruiken. Daarna links over de berg van de voormalige vuilstort (wie bedenkt eens een andere naam?). Dan rechtsaf over het wilgenpad tussen berg en Bieslandse bovenpolder richting Noordeindseweg. Voorbij café Du Midi heb ik de keus, rechtdoor richting Hertenkamp of rechtsaf het zogenaamde krekengebied in.

Ik kies voor het laatste en dat blijkt al snel een goede keus. Een paar citroenvlinders dartelen rond. Een dagpauwoog strijkt vlak voor me neer op het pad en herhaalt dat een paar keer. Verderop neem ik plaats op een bankje en kijk naar de enorme kaalslag die in dit gebied heeft plaatsgevonden. Essenziekte? Er is nieuwe aanplant maar je moet goed kijken om dat te zien. Takjes van nog geen halve meter hoog. Dat zal jaren duren voordat het weer enigszins op een bos gaat lijken.

Door de afsluiting van Virulypad en Noordkade Is er slechts één ingang en moet ik op dezelfde plaats waar ik er in kwam het krekengebied weer verlaten.  Vlak voordat ik het gebied verlaat vliegt een lepelaar over, mijns inziens, rechtstreeks uit het Zuiden, doelbewust op weg naar het broedgebied op het vogeleiland. Ik wijzig mijn oorspronkelijke plan om op de terugweg over het Vrederustpad te gaan om bij de ijsvogelwand naar ijsvogels te speuren en vervolg mijn weg over de Korftlaan naar het Vogeleiland.

In het aangrenzende moerasgebied zijn weer de grutto’s aangekomen, helaas beduidend  minder dan voorgaande jaren. Een enkele tureluur en een aantal kluten. De oeverzwaluwenwand ligt er nog verlaten bij, nog geen zwaluw te bekennen Bij het Vogeleiland aangekomen en ja hoor, drie lepelaars. dommelend, nog vermoeid van de trektocht?

De volgende dag , weer mooi weer, doe ik samen met mijn vrouw de wandeltocht nog eens dunnetjes over. Nu gaan we eerst naar de ijsvogelwand bij de volkstuinen. En ja hoor, even laat een ijsvogeltje zich zien. Vervolgens via de Noordeindseweg naar de Korftlaan. Bij het moerasgebiedje hetzelfde beeld als de dag ervoor. Maar verderop bij de zwaluwenwand is er iets veranderd. Er vliegen nu zo’n 30 a veertig oeverzwaluwen af en aan.

Bij het vogeleiland nog steeds drie lepelaars. Ze zijn nu uitgerust en druk in de weer met takken zoeken voor de nesten.’s Maandags ga ik nog even een kijkje nemen bij de lepelaars. Het aantal is nu aangegroeid tot drie paartjes. Zo beleefden wij de lente in onze “achtertuin”

Cees van Atten

Alfred PellemansJe zou dit verslag ook het niet-verslag van de vogelexcursie kunnen noemen, maar dat levert alleen maar verwarring op. Het echte verslag volgt nog….En staat inmiddels op de site. Zie hier.

Dit verslag van de niet-vogelexcursie gaat over de beestjes die we wel tegen zijn gekomen, maar die niet tot het vogelrijk behoren. En dan heb ik het vooral over libellen. Die vliegen in grote getale rond in de Zouweboezem en omgeving. De kikker noem ik niet eens.

De soort die we het meeste tegenkwamen, was zonder meer de Vroege Glazenmaker. Een grote libel met een bruinig lichaam en groene ogen. Deze soort vliegt de hele tijd, en laat zich daardoor moeilijk fotograferen. Vandaar dat ik er geen foto van heb. Wel in mijn archief gelukkig, dus die staat hier naast afgebeeld.	Vroege Glazenmaker
De Glassnijder liet zich ook zien. Ook zo’n vlieger, maar deze nam wel even tijd voor een fotoshoot.	Glassnijder
Ook de variabele waterjuffer was talrijk. Misschien wel talrijker dan de vroege glazenmaker. Er ze waren druk bezig met elkaar het hof te maken. De variabele waterjuffer dankt zijn naam aan de variabele lengte van de blauwe onderdelen op het lichaam, die naar de staart toe steeds verder afneemt.	Variabele Waterjuffer
Van de juffers liet de grote roodoogjuffer zich goed zien. Meestal rustend op een blad van de waterlelie. Dat is dus makkelijk zoeken.	Grote Roodoogjuffer
Op de weiden rond de Zouweboezem vlogen op korte afstand zowel de viervlek, de platbuik en de gewone oeverlibel rond. De viervlek heeft vier vlekken op zijn vleugels. De meeste andere soorten hebben er slechts twee.	Viervlek
De platbuik heeft een platte buik. Als je hem ziet vliegen is het net een veel te grote wesp. Dus best wel angstaanjagend. Maar het is dus een libel en die steken niet.	Platbuik
De Gewone Oeverlibel is een soort die vaak op het pad gaat zitten. Daarom zie je die ook vaak, als je tenminste op het pad blijft.	Gewone Oeverlibel
Daarnaast kwamen we ook nog een Geelbandlangsprietmot tegen. Deze soort heeft een gele band en lange sprieten.	Geelbandlangsprietmot
En, als klap op de vuurpijl, bij het verlaten van de boezem, kwamen we, in het weekend van de landelijke argusvlindertelling, een argusvlinder tegen. Eén. Maar die telt wel.	Argusvlinder