Of ik wilde helpen met ringen van de oeverzwaluwen. Hoe laat? Ok, ik ben om 5.30 uur bij de achterzijde van station Delft centraal.

Het is wel een mooie dag. Een lichte mist bij een opkomend zonnetje aan de Korftlaan.

De spullen uitgepakt, zijnde tang, zakjes, boekje, stokken en 2 mistnetten.

De noord- en de zuidkant opgesteld. En binnen enkele seconden zaten er al zo’n 8 in de nestflapjes.

Voorzichtig eruit, ringetje met nummer, M/V, broedplek indicatie en vleugellengte.

De broedplek bij een man heeft nog lichte donsveertjes, bij de vrouw helemaal kaal en heeft ze jongen dan ook nog licht gerimpeld. De vleugellengte is tussen de 100 en 110 millimeter.

Bij het vangen zaten ook wat geringde exemplaren, dus die hebben de tocht al meer dan een keer gemaakt.

Meer dan 70 exemplaren gevangen. En de volgende sessie is het ringen van jongen. Ik ben erbij.

Meteen de gelegenheid genomen om het aantal nesten te tellen. Zuidzijde 79 en de noordzijde 54 (inclusief een zijkantje). Een totaal van 133 bezette nesten.

En ik was al blij met een porseleinhoen in mijn telgebied en grauwe vliegenvangers in het Heempark.

Hans Zweekhorst

Wellicht zijn vrouwtjes spechten wat minder van gehoor of Oost-Indisch doof, maar mannen willen nogal eens een regenpijp misbruiken om er flink op los te roffelen.

Ik heb je lief, ik heb je lief.

De oude hooiberg thuis heb ik opgeknapt en aangepast tot werkplaats. De grote palen heb ik voorzien van een zinken kap. Dit om inwateren van de koppen te voorkomen. En juist deze kappen heeft de man in ons gebiedje uitgekozen om wat meer herrie te maken. Een klopboormachine, daar moest ik de eerste keer aan denken.

Helaas voor onze rust is er nog geen vrouw gekomen. Wij vertrouwen erop dat deze man zich houdt aan de amoureuze tijdslimiet van maximaal april.

Op 29 maart, één van de zeldzame mooie dagen in deze maand besluit ik tot een wandeling in de Delftse hout. Vanuit huis ga ik richting de Delftse Hout, onder de snelweg door en rechts langs IKEA over een smal paadje omringd door een ondoordringbaar bos van braamstruiken. Daarna links over de berg van de voormalige vuilstort (wie bedenkt eens een andere naam?). Dan rechtsaf over het wilgenpad tussen berg en Bieslandse bovenpolder richting Noordeindseweg. Voorbij café Du Midi heb ik de keus, rechtdoor richting Hertenkamp of rechtsaf het zogenaamde krekengebied in.

Ik kies voor het laatste en dat blijkt al snel een goede keus. Een paar citroenvlinders dartelen rond. Een dagpauwoog strijkt vlak voor me neer op het pad en herhaalt dat een paar keer. Verderop neem ik plaats op een bankje en kijk naar de enorme kaalslag die in dit gebied heeft plaatsgevonden. Essenziekte? Er is nieuwe aanplant maar je moet goed kijken om dat te zien. Takjes van nog geen halve meter hoog. Dat zal jaren duren voordat het weer enigszins op een bos gaat lijken.

Door de afsluiting van Virulypad en Noordkade Is er slechts één ingang en moet ik op dezelfde plaats waar ik er in kwam het krekengebied weer verlaten.  Vlak voordat ik het gebied verlaat vliegt een lepelaar over, mijns inziens, rechtstreeks uit het Zuiden, doelbewust op weg naar het broedgebied op het vogeleiland. Ik wijzig mijn oorspronkelijke plan om op de terugweg over het Vrederustpad te gaan om bij de ijsvogelwand naar ijsvogels te speuren en vervolg mijn weg over de Korftlaan naar het Vogeleiland.

In het aangrenzende moerasgebied zijn weer de grutto’s aangekomen, helaas beduidend  minder dan voorgaande jaren. Een enkele tureluur en een aantal kluten. De oeverzwaluwenwand ligt er nog verlaten bij, nog geen zwaluw te bekennen Bij het Vogeleiland aangekomen en ja hoor, drie lepelaars. dommelend, nog vermoeid van de trektocht?

De volgende dag , weer mooi weer, doe ik samen met mijn vrouw de wandeltocht nog eens dunnetjes over. Nu gaan we eerst naar de ijsvogelwand bij de volkstuinen. En ja hoor, even laat een ijsvogeltje zich zien. Vervolgens via de Noordeindseweg naar de Korftlaan. Bij het moerasgebiedje hetzelfde beeld als de dag ervoor. Maar verderop bij de zwaluwenwand is er iets veranderd. Er vliegen nu zo’n 30 a veertig oeverzwaluwen af en aan.

Bij het vogeleiland nog steeds drie lepelaars. Ze zijn nu uitgerust en druk in de weer met takken zoeken voor de nesten.’s Maandags ga ik nog even een kijkje nemen bij de lepelaars. Het aantal is nu aangegroeid tot drie paartjes. Zo beleefden wij de lente in onze “achtertuin”

Cees van Atten