Hans de WinterZomertijd – komkommertijd. Een begrip dat vooral in de media gevleugeld is geworden. Weinig nieuws, velen zijn op vakantie dus er is weinig ‘officieels’ te melden. Dan maar wat andere berichten bijeenschrapen. Nu is dat wat minder dan vroeger, omdat social media mee op vakantie gaan. Gevleugeld is dan wel weer passend, omdat de zomer voor onze gevleugelde vrienden een rust- en overgangsfase is. Dus inderdaad voor vogelaars een wat mindere periode.

Dat neemt niet weg, dat er altijd wat te zien is op het vogelfront. De afgelopen dagen, ik heb het over eind juli, bivakkeert een jonge havik voor mijn huis. En dat is best bijzonder aan de rand van de Delftse binnenstad. Om precies te zijn in de bosschages langs de afrit van de Prinses Beatrixlaan naast het Christelijk Lyceum Delft (CLD). Het is een havik met een tweede kalenderjaarkleed (najaar), zoals omschreven in de ANWB Vogelgids van Europa, een jong vrouwtje.

Aardig rumoerig, maar dat zal wel komen omdat ze vaak wordt lastig gevallen door gaaien en eksters. Daarbij laat zij zich goed zien, omdat ze heen en weer vliegt tussen haar favoriete plekjes. Dat zijn de berm tussen de omhoog lopende Prinses Beatrixlaan en de afrit naar de Buitenwatersloot en de hoge bomen naast de gymzaal van het CLD. Ik ben al een paar keer met mijn verrekijker om mijn nek de voordeur uitgelopen, als haar ijl jammerende bedelroep PIEH-ih (ANWB) weer klonk. Ook de regelmatig zijn hond uitlatende buurman was het geluid al opgevallen. Dat het een roofvogel moest zijn, had hij al geraden. Zo zie je maar weer, wat nou komkommertijd.

Hans de WinterHet was alweer een jaar geleden, mijn bezoek aan de nachtzwaluwen (caprimulgus europaeus). Dat kan niet in Delft en omstreken. Je moet daar een klein reisje voor maken. Vanuit Delft gezien is de dichtstbijzijnde ‘kolonie’ nachtzwaluwen te vinden in de Kriekelareduinen, in grenspark De Zoom – Kalmthoutse Heide onder Bergen op Zoom. Een uur en een kwartier rijden met de auto. Op de één na langste dag van het jaar, 22 juni, ging ik met René D. op stap voor een avond/nacht-bezoek. Helaas reden we wel de regen in. Door een van de weerapps benoemt als miezer/lichte bui. Maar het ging wel de hele avond door. Zonder paraplu en/of regenpak wordt je doornat. Toen ik mij in mijn regenpak aan het hijsen was, op de parkeerplaats van De Heusche Bollaert, zag René een grauwe vliegenvanger rondom de ingang van het etablissement. Helaas verdwenen toen ik zo ver was. Het was grauw en grijs, geen zon en geen mooie wolkenluchten. Dan moet je wel zin maken. Gelukkig piepte de ondergaande zon, vlak boven de horizon, net een beetje onder de grauwe luchten door.

René ging ook op herhaling. Zijn nachtzwaluwen filmpje van 2015 kon wel beter. Dat is zeker gelukt, ondanks de lastige lichtomstandigheden hoe later het werd. Zijn filmpje is te vinden op zijn youtube-kanaal redjered achter deze link: https://youtu.be/3JCEirgWwa8.

Voordat het tijd was voor de nachtzwaluwen, maakten we een wandeling over de heide. Op zoek naar de vele boompiepers die we hoorden. Ook die toonden zich verregend voor onze kijkers. Donker en nat, het leken wel spreeuwen. Maar wel stug door gaan met het verzamelen van insecten voor hun kroost. Bikkels !! Het geknor/gesnor wat we toen hoorden was afkomstig van padden en kikkers. Waarvan we er één gezien hebben, in het licht van een zaklantaarn, toen we aan de terugweg begonnen. Hij had een gladde, gespikkeld/gestreepte huid en was een beetje blauwig, waarschijnlijk een heikikker.

Toen de nachtzwaluwen eenmaal begonnen te snorren, overal om ons heen, vergaten we de regen. Vrij snel lieten ze zich ook zien, vlak bij ons. Op één moment zelfs drie tegelijk. Met het blote oog perfect te onderscheiden. Exemplaren met en zonder witte vlekken, man en vrouw. Zodra ze in een naaldboom duiken of in de heide, zijn ze direct onzichtbaar. Genieten al met al. Vele exemplaren vertoonden zich met hun acrobatische vlucht in de loop van de avond. Een vlucht die overigens volledig geluidloos is. Wel veelvuldig vliegend te horen was hun ‘krruIET‘ geroep (ANWB). Vorig jaar heb ik dat gemist. Ik was hier toen wel drie weken later. In de toenemende duisternis liepen we kleine stukjes. Maar eigenlijk maakte dat niet uit, want ze zaten overal. Ondanks de vrijwel continue regen, een geslaagde trip. Met dank aan mijn nieuwe steunzolen.

Hans ZweekhorstAfgelopen dinsdag hebben Gerard Dumaij en ik even gekeken bij de oeverzwaluwen tegen de A4. Met meer dan 100 nesten is het lekker druk in de lucht. Sommige betongaten hebben 2 openingen waar beide werden gebruikt.

In de meeste gaten zaten al jongen te wachten op een bekkie voer. ze hielden de ouders scherp in de gaten en bij herkenning was het de grootste bek die wat kreeg. Soms sprong er een jong van achter over de voorste heen en koos het luchtruim voor even. Bij het terug vliegen ging het wel eens mis (zie foto).

Wanneer de ouders gevoerd hadden en zij zich omdraaiden om weg te vliegen zag ik nu op de foto het verdraaien van de veren om bij de opslag niet altijd teveel weerstand te krijgen.

Twee weken geleden hebben Rinse van der vliet, Annemieke van Oosten, Jord Verhulst en ik daar geringd. Eens kijken of daar iets van te leren valt over verhuizen, plaatstrouw etc.

Hans de WinterIn mijn niet al te grote tuin is het goed toeven. Zon voor de liefhebbers en schaduw van de laurierboom en de hoge ligusterhagen voor de anderen. Ook een parasol en zonnescherm doen dat werk, maar er gaat niets boven de verkoelende werking van een boom. Zelfs een kleine tuin wordt aantrekkelijk voor vogels als er wat te halen valt. Het mooiste is het natuurlijke aanbod van insecten en zaad. Een handje helpen kan ook.

Het hele jaar staat er bij ons bijgaand voederhuisje, klein maar fijn. In de winter hangt er nog van alles aan. Het voederhuisje is te klein voor de overal aanwezige houtduiven. Aandoenlijk om ze te zien schutteren bovenop het huisje. Er steeds langzaam afglijdend. Als het al gelukt is om er bovenop te komen. De houtduiven laten wel veel poep achter op de tuinmeubelen, ook puur natuur.

Gelukkig voor hen strooi ik ook wat op de grond. Ook andere soorten doen daar hun voordeel mee. De merel die veelal op de grond foerageert, heeft ook het kleine huisje ontdekt, evenals de heggenmus. Voor de mezen is het natuurlijk gesneden koek. Hoewel die zich in het broedseizoen vooral richten op insecten.

Sinds ik (gedroogde) meelwormen aan het zaad- en vruchtenmengsel toevoeg ontvang ik ook andere gasten. De slimme kauwen en gaaien hadden snel door dat er in mijn tuin iets nieuws te halen was. De gaaien blijken precies in het huisje te passen en de kauwen gaan er gewoon aanhangen. Wie niet waagt die niet wint.

Ooit zullen wij ook insecten gaan eten, sommigen van ons doen dat al. Maar ik ben nog niet zo ver.