Ad van BentenIk had de wekker wel gezet maar ik was al wakker. Vogelaars zijn gewend om vroeg op te staan ☺

We hadden om 04:00 in de Broekpolder afgesproken, dat was het startpunt en verder hadden we diverse kansrijke plekken met elkaar besproken en wilde deze in volgorde aflopen.

Eerst haalde ik Han op en daarna Rik. Michael zou Diego onderweg oppikken. We hadden allemaal de fiets mee om snel door de Broekpolder te kunnen trekken.

We gingen om 04:00 uiteraard voor de uilen, eigenlijk wel risicovol omdat je eigenlijk maar 1 ½ uur de tijd hebt voordat het licht wordt.

In het donker stapte we op de fietsen en trokken we langs de golfbaan en De Vlietlanden. De eerste vogels werden al snel opgepikt. Op dat soort momenten merkte ik vooral dat mijn gehoor minder was dan van bijvoorbeeld Michael en Diego, daar waar zij al een Sprinkhaanzanger hoorde moest ik toch echt nog vijf meter verder fietsen om hem op te pikken. Tja leeftijd zal ik maar zeggen.

Nadat we de meeste bekende geluiden al hadden omgezet naar soorten was het nu toch echt tijd voor een Uil. We hoopte op een Bos-, Rans- en Kerkuil. Maar helaas de Rans- en Kerkuil bleven uit. Gelukkig hoorde we langs de rand van de golfbaan nog een Bosuil. Kort maar krachting. Pff… dat was een opluchting want het eerste licht kwam al door en zonder Uil de dag in zou ons direct op achterstand zetten.

De zangvogels begonnen al goed op dreef te raken en nabij de golfbaan meenden we in eerste instantie een Grote lijster te horen, een goede soort die de laatste jaren steeds minder algemeen wordt. Toch zat het niet helemaal lekker, het was zeker geen zanglijster, maar voor Grote klopte eigenlijk niets. Na wat aandachtiger geluisterd te hebben, leek het ons beter om het geluid op te nemen en dan maar aan Team B voor te leggen.

Ondertussen werd het licht en gingen we een vaste route af. Toen ging het snel, de plekken die we vooraf hadden gekozen wierpen in de Broekpolder hun vruchten af. Dodaars, Geoorde Fuut, Zomertortel, Nachtegaal, Bosrietzanger en Goudhaan zaten allemaal op de juiste plekken. Diego hoorde nog een Appelvink en na even zoeken ook nog in het vizier gekregen. Alleen de Grauwe Vliegenvanger konden we niet vinden maar die zouden we later in de Ackerdijkse nog oppikken.

Tot zo ver ging alles op rolletjes. Op weg richting de Vockestaert pikte we nog de Gekraagde Roodstaart op en uitkijkend over de plas dras kwamen ook de eerste steltjes in beeld. Ook hoorde we in het riet meerdere snorren. Ik zag daar ook nog een Watersnip, een goede soort voor in mei en Diego ging los op de roofvogels. Ik een mum van tijd hadden we een Slechtvalk, Havik, Sperwer en een Bruine Kiekendief. Ook werd deze plek aangedaan om de Blauwborst te kunnen bijschrijven, in het begin van het voorjaar een inkoppertje, later in het seizoen notoir lastig. Na flink wat tijd te hebben besteed aan het zoeken naar een Blauwborst vonden we een mooi zingend mannetje. Blij met deze waarneming liepen we terug naar de auto. Denkende de tijd goed besteed te hebben aan slechts 1 soort. Naderhand werden we echter nog net niet doodgegooid met Blauwborst en zagen we diverse exemplaren op meerdere plekken. Verder was deze stop echt een topper, de stemming zat er goed in. Van team B kwamen de eerste gegevens door en wij gaven gecontroleerd door dat het wel ging. Tja, we laten vooral de concurrentie langzaam in slaap sukkelen ☺.

In opperbeste stemming gingen we naar de volgende stop: De Kandelaar. Daar liep het niet helemaal lekker. De Roerdomp werd niet gehoord of gezien, de Roodborsttapuit werd niet gevonden en toen kwam de twitch binnen van een Poelruiter in de Vockestaert. Daar kwamen we net vandaan! maar ja een Poelruiter laat je niet schieten dus terug de auto’s in en richting de Vockestaert.  Door miscommunicatie rondom de plek en tijd van de melding van de Poelruiter zijn we redelijk wat tijd kwijt geraakt. Na een vruchteloze wandeling besloten we terug te gaan naar de Kandelaar en ook in de tweede poging bleven de Roerdomp en Roodborsttapuit uit. Nog even hebben we overwogen om de Roodborsttapuit achter bij het spoor op te halen maar besloten om toch door te gaan omdat we nog wel een Roodborsttapuit in de Nieuwe Droogmaking konden vinden…. toch?

Na een korte stop bij De Zweth voor de zingende Spotvogel, gingen we richting Den Hoorn. Hier ging het weer lekker. De Patrijs was druk met het afslaan van een aanvallende Kievit en verderop vonden we nog een groepje Tapuiten. Een meevaller was een zingende Zwarte Roodstaart die Han, Rik en ik tegelijk vanuit de auto hoorden zingen bij de bedrijven in de Harnaschpolder. Han wist nog een zingende Braamsluiper te zitten langs de A4 en die bleek er nog te zitten. Wederom weer een super stop.

De volgende stop was het stookhuisje voor de Steenuil maar helaas alleen Zwarte Kraaien en geen Steenuil. Hierna snel door naar de Bergboezem(bedrijventerrein). Hier wist ik nog een Temmincks Strandloper in een mooie groep Bontbekplevieren te scoren en snel door naar de Ackerdijkse. De Grauwe Vliegenvanger was snel gespot op de bekende plek en verder de dijk oplopend wist Diego ons nog te loodsen naar een aantal Grote Zilverreigers. Dit ging ook lekker… door naar het Compensatiegebied. Michael zag daar nog een Zomertaling. Snel door naar de Nieuwe Droogmaking, hier moest het gebeuren. De Smient die daar al dagen “vastgeplakt” zat moest daar nog zitten… Toch, jammer joh. Geen Smient. De dagen na de Big Day zat hij er gewoon weer ☹.  Afijn ook de Roodborsttapuit werd wel gezien maar alleen door één van de vier teamleden. Tja en dan telt ie niet.

Nog een stop bij het Delftse Hout voor de IJsvogel en zijn we nog doorgereden naar de Brasserskade voor mogelijke Boomvalken, dit voelde als een verplichting en waren eigenlijk ook wel blij dat de dag er toen op zat.

We hadden het hele werkgebied in een efficiënte route afgelegd. 108 soorten gezien en/of gehoord. We waren trots op het resultaat maar toch blijkt nu ook weer: Als je een soort kan scoren moet je het niet uitstellen want je weet niet of je nog de kans krijgt.

Bij het opmaken van de score samen met Team B, nog even de eerdere ‘Lijster-spec’ laten horen, ook Team B had deze gehoord en kwam uit op een apart traag roepende Merel. Helaas.

Voor mij was het de eerste keer dat ik meedeed met een Big Day. Ik vond het super om met een groep enthousiaste vogelaars bezig te zijn met deze mooie hobby. Je merkt dat je veel meer ziet en hoort als je met een groep erop uitgaat. Zeer leerzaam en ik hoop volgend jaar weer van de Partij te zijn.

Han, Rik, Diego en Michael bedankt!

Of ik wilde helpen met ringen van de oeverzwaluwen. Hoe laat? Ok, ik ben om 5.30 uur bij de achterzijde van station Delft centraal.

Het is wel een mooie dag. Een lichte mist bij een opkomend zonnetje aan de Korftlaan.

De spullen uitgepakt, zijnde tang, zakjes, boekje, stokken en 2 mistnetten.

De noord- en de zuidkant opgesteld. En binnen enkele seconden zaten er al zo’n 8 in de nestflapjes.

Voorzichtig eruit, ringetje met nummer, M/V, broedplek indicatie en vleugellengte.

De broedplek bij een man heeft nog lichte donsveertjes, bij de vrouw helemaal kaal en heeft ze jongen dan ook nog licht gerimpeld. De vleugellengte is tussen de 100 en 110 millimeter.

Bij het vangen zaten ook wat geringde exemplaren, dus die hebben de tocht al meer dan een keer gemaakt.

Meer dan 70 exemplaren gevangen. En de volgende sessie is het ringen van jongen. Ik ben erbij.

Meteen de gelegenheid genomen om het aantal nesten te tellen. Zuidzijde 79 en de noordzijde 54 (inclusief een zijkantje). Een totaal van 133 bezette nesten.

En ik was al blij met een porseleinhoen in mijn telgebied en grauwe vliegenvangers in het Heempark.

Hans Zweekhorst

Wellicht zijn vrouwtjes spechten wat minder van gehoor of Oost-Indisch doof, maar mannen willen nogal eens een regenpijp misbruiken om er flink op los te roffelen.

Ik heb je lief, ik heb je lief.

De oude hooiberg thuis heb ik opgeknapt en aangepast tot werkplaats. De grote palen heb ik voorzien van een zinken kap. Dit om inwateren van de koppen te voorkomen. En juist deze kappen heeft de man in ons gebiedje uitgekozen om wat meer herrie te maken. Een klopboormachine, daar moest ik de eerste keer aan denken.

Helaas voor onze rust is er nog geen vrouw gekomen. Wij vertrouwen erop dat deze man zich houdt aan de amoureuze tijdslimiet van maximaal april.

Op 29 maart, één van de zeldzame mooie dagen in deze maand besluit ik tot een wandeling in de Delftse hout. Vanuit huis ga ik richting de Delftse Hout, onder de snelweg door en rechts langs IKEA over een smal paadje omringd door een ondoordringbaar bos van braamstruiken. Daarna links over de berg van de voormalige vuilstort (wie bedenkt eens een andere naam?). Dan rechtsaf over het wilgenpad tussen berg en Bieslandse bovenpolder richting Noordeindseweg. Voorbij café Du Midi heb ik de keus, rechtdoor richting Hertenkamp of rechtsaf het zogenaamde krekengebied in.

Ik kies voor het laatste en dat blijkt al snel een goede keus. Een paar citroenvlinders dartelen rond. Een dagpauwoog strijkt vlak voor me neer op het pad en herhaalt dat een paar keer. Verderop neem ik plaats op een bankje en kijk naar de enorme kaalslag die in dit gebied heeft plaatsgevonden. Essenziekte? Er is nieuwe aanplant maar je moet goed kijken om dat te zien. Takjes van nog geen halve meter hoog. Dat zal jaren duren voordat het weer enigszins op een bos gaat lijken.

Door de afsluiting van Virulypad en Noordkade Is er slechts één ingang en moet ik op dezelfde plaats waar ik er in kwam het krekengebied weer verlaten.  Vlak voordat ik het gebied verlaat vliegt een lepelaar over, mijns inziens, rechtstreeks uit het Zuiden, doelbewust op weg naar het broedgebied op het vogeleiland. Ik wijzig mijn oorspronkelijke plan om op de terugweg over het Vrederustpad te gaan om bij de ijsvogelwand naar ijsvogels te speuren en vervolg mijn weg over de Korftlaan naar het Vogeleiland.

In het aangrenzende moerasgebied zijn weer de grutto’s aangekomen, helaas beduidend  minder dan voorgaande jaren. Een enkele tureluur en een aantal kluten. De oeverzwaluwenwand ligt er nog verlaten bij, nog geen zwaluw te bekennen Bij het Vogeleiland aangekomen en ja hoor, drie lepelaars. dommelend, nog vermoeid van de trektocht?

De volgende dag , weer mooi weer, doe ik samen met mijn vrouw de wandeltocht nog eens dunnetjes over. Nu gaan we eerst naar de ijsvogelwand bij de volkstuinen. En ja hoor, even laat een ijsvogeltje zich zien. Vervolgens via de Noordeindseweg naar de Korftlaan. Bij het moerasgebiedje hetzelfde beeld als de dag ervoor. Maar verderop bij de zwaluwenwand is er iets veranderd. Er vliegen nu zo’n 30 a veertig oeverzwaluwen af en aan.

Bij het vogeleiland nog steeds drie lepelaars. Ze zijn nu uitgerust en druk in de weer met takken zoeken voor de nesten.’s Maandags ga ik nog even een kijkje nemen bij de lepelaars. Het aantal is nu aangegroeid tot drie paartjes. Zo beleefden wij de lente in onze “achtertuin”

Cees van Atten