Volg ons op Facebook
Lees wat er nu op twitter getweet wordt over de Vogelwacht DelftVogeltjesalbum 5 (Haiku’s)
句
Tijd voor een nieuwe reeks Haiku’s over vogels en de natuur. Nu de zomer is begonnen en we er weer samen van kunnen genieten. Lekker hoor die fietsexcursies in de buurt.
Wat snel gaat de tijd
Van kortste naar langste dag
En al weer terug
Weer samen op stap
Wat hebben we dat gemist
Vogelen rond Delft
Kneutjes, beetje bleek
Maar dan schijnt de zon erop
Schitterende kleur
Oranje boven
Tussen grazend vee te zien
De koereiger show
Een heerlijk geluid
Gierzwaluwen vliegen langs
Dan is het zomer
Kannibalisme
Mantelmeeuw en jonge kauw
Ook dat is natuur
Oevertjes
Afgelopen dinsdag hebben Gerard Dumaij en ik even gekeken bij de oeverzwaluwen tegen de A4. Met meer dan 100 nesten is het lekker druk in de lucht. Sommige betongaten hebben 2 openingen waar beide werden gebruikt.
In de meeste gaten zaten al jongen te wachten op een bekkie voer. ze hielden de ouders scherp in de gaten en bij herkenning was het de grootste bek die wat kreeg. Soms sprong er een jong van achter over de voorste heen en koos het luchtruim voor even. Bij het terug vliegen ging het wel eens mis (zie foto).
Wanneer de ouders gevoerd hadden en zij zich omdraaiden om weg te vliegen zag ik nu op de foto het verdraaien van de veren om bij de opslag niet altijd teveel weerstand te krijgen.
Twee weken geleden hebben Rinse van der vliet, Annemieke van Oosten, Jord Verhulst en ik daar geringd. Eens kijken of daar iets van te leren valt over verhuizen, plaatstrouw etc.
Gedroogde meelwormen
In mijn niet al te grote tuin is het goed toeven. Zon voor de liefhebbers en schaduw van de laurierboom en de hoge ligusterhagen voor de anderen. Ook een parasol en zonnescherm doen dat werk, maar er gaat niets boven de verkoelende werking van een boom. Zelfs een kleine tuin wordt aantrekkelijk voor vogels als er wat te halen valt. Het mooiste is het natuurlijke aanbod van insecten en zaad. Een handje helpen kan ook.
Het hele jaar staat er bij ons bijgaand voederhuisje, klein maar fijn. In de winter hangt er nog van alles aan. Het voederhuisje is te klein voor de overal aanwezige houtduiven. Aandoenlijk om ze te zien schutteren bovenop het huisje. Er steeds langzaam afglijdend. Als het al gelukt is om er bovenop te komen. De houtduiven laten wel veel poep achter op de tuinmeubelen, ook puur natuur.
Gelukkig voor hen strooi ik ook wat op de grond. Ook andere soorten doen daar hun voordeel mee. De merel die veelal op de grond foerageert, heeft ook het kleine huisje ontdekt, evenals de heggenmus. Voor de mezen is het natuurlijk gesneden koek. Hoewel die zich in het broedseizoen vooral richten op insecten.
Sinds ik (gedroogde) meelwormen aan het zaad- en vruchtenmengsel toevoeg ontvang ik ook andere gasten. De slimme kauwen en gaaien hadden snel door dat er in mijn tuin iets nieuws te halen was. De gaaien blijken precies in het huisje te passen en de kauwen gaan er gewoon aanhangen. Wie niet waagt die niet wint.
Ooit zullen wij ook insecten gaan eten, sommigen van ons doen dat al. Maar ik ben nog niet zo ver.
Speed birding
Mijn inwijding in de wondere wereld van de Big Day
Er zijn weinig gelegenheden waarvoor ik graag vroeg opsta. Vogelen is er één van. En laat ik nou per toeval Ad tegenkomen in het Kraaiennest die me vertelt dat ‘morgen weer de jaarlijkse Big Day van de Vogelwacht wordt gehouden.’ Dat is een wedstrijdje ‘wie ziet de meeste vogelsoorten op een dag’ voor teams van twee tot drie personen. Ik had van Alfred al een paar keer goede verhalen over de Big Day gehoord dus ik werd meteen enthousiast.
‘Als je mee wilt doen dan moet je een elektrische fiets regelen.’ Dat hoefde Ad maar één keer te zeggen: de volgende ochtend stond ik met een glimlach om twee uur op, zat om half drie op de fiets en stond om tien voor drie bij Ad op de stoep. En even later arriveerde ook Marco. Nadat we onze tactiek (details blijven natuurlijk geheim) hadden doorgesproken vertrokken we rond kwart over drie voor een dagje speed birding.
De enige zorg die ik had was dat ik tussen deze twee topvogelaars wat uit de toon zou vallen en als derde wiel aan de elektrische fiets achter Ad en Marco aan zou karren. Dat laatste bleek wel te kloppen maar dat kwam vooral door het basistempo van Ad dat wat hoger lag dan het slow birding-tempo dat ik gewend was. Maar daarmee zou ik het natuurlijk niet redden vandaag. Het is niet voor niks een wedstrijdje.
Maar gezelligheid is ook belangrijk en gezellig was het. En koud. Om drie uur was het nog tegen het vriespunt. Veel vogels lieten zich nog niet horen maar de Cetti’s zanger was al vroeg van de partij. En ons eerste doel de bosuil hoorden we in de Delftse Hout. Na twee uur fietsen was het tijd voor een bakkie bij Ad. Daar knapten we wel van op.
Wat we verder allemaal gezien en gehoord hebben is te veel om op te noemen. Toch een greep uit onze waarnemingen:
- Het paartje zwarte roodstaarten op een industrieterrein in Nootdorp dat Ad op de vierkante meter wist te lokaliseren
- De kleine zilverreiger in de Nieuwe Droogmaking die Marco mooi in de kijker kreeg
- De paapjes, Engelse kwikstaarten en tapuiten in het Kraaiennest die we de dag ervoor ook al daar hadden gezien
- De gekraagde roodstaarten in de Vlaardingse Vlietlanden en de Broekpolder
Maar ons hoogtepunt volgde in de Balij. Marco dacht even een kramsvogel in zijn kijker aan te treffen, maar de realiteit overtrof onze verwachtingen: het bleek een draaihals te zijn!
Natuurlijk waren er ook missers: de roerdomp en het porseleinhoen lieten zich niet horen toen wij in de Nieuwe Droogmaking waren, de roodborsttapuit, die regelmatig in het Kraaiennest zit, liet zich niet zien en de ringmussen langs de Vlaardingse Vaart waren blijkbaar even op stap.
Voor wie denkt dat er geen einde komt aan veertien uur vogelen: de dag vloog voorbij en we hadden tijd te kort. Dat kwam ook door onze laatste uitdaging in de Broekpolder. Hij was er eerder gezien en moest er nog zitten, maar was in geen velden of wegen te bekennen: de koereiger. Bij het kijkscherm kreeg Marco opeens een witte vlek in de kijker. Een witte vlek met een klein stukje verenkleed. Toen we dichterbij probeerden te komen was de vogel al gevlogen. De foto die Marco maakte gaf geen 100% uitsluitsel maar dat we het toch bij het rechte eind hadden, bleek een dag later: een andere foto van een andere fotograaf op precies dezelfde plek liet een koereiger in vol ornaat zien, met hetzelfde stukje verenkleed.
Dankzij het goede voorwerk, de bezielende leiding van Ad die precies wist waar we wanneer moesten zijn, het scherpe oog van Marco en de meesterlijke skills van Ad in het herkennen van vogelgeluiden, wisten we 109 verschillende vogelsoorten te verzamelen. Maar bovenal was het een leuke en leerzame dag om nooit te vergeten! Dank aan Ad en Marco dat ik met jullie mee mocht.
Een korte trip naar Winterswijk
De meivakantie is altijd veelbelovend en soms zoals dit jaar een beetje regenachtig.
Winterswijk is erg Achterhoeks. Veel variatie in landschapselementen, oude bomen en een soepele overgang van huizen naar groen. En iedereen voert vogels en hangt nestkastjes op. Men is blijkbaar zeer begaan. Ook een oude boomgaard wordt niet weggehaald maar publiek gesteld met bankje en een bosuil in de holte van een appelboom. Zo anders!
Vanuit ons huisje loop je 20 meter naar een zandweg met behoorlijk oude bomen. Veel spreeuwen vlogen met bekken vol. Oude spechtennesten vinden blijkbaar gretig aftrek. Aldaar de bonte vliegenvanger, drie bonte spechtensoorten, boomklever, matkop, 2 broedende lijsters, bosuil en het ‘gewone’ spul als kool- en pimpelmees en vink.
Hoogveengebiedjes onder beheer van Natuurmonumenten zien er on-Nederlands maar prachtig uit met boompieper en gekraagde roodstaart. Bossen in het water met bemoste stammen, de kraanvogel wat verder weg te horen.
Op de fiets zo’n 20 minuten naar de steengroeve waar men kalk wint als meststof te gebruiken. De oehoe. Ik merk nu pas hoe verslavend vogels kijken eigenlijk is. Wat een vorstelijke uilen in formaat, kleur en gedrag. En die pluimpjes.
Een aantal roekenkolonies gezien, zo anders in Zuid-Holland waar een jachtvergunning werd aangevraagd. Tijdens ons verblijf is de nestkast met jonge spreeuwen gekraakt door een boommarter. Ik heb niets gemerkt dan dat het stil was geworden. De buurman had hem/haar gezien.
De 2 oeverlopers bij het meertje waren in vol ornaat, een beetje laat?
Bij de oude watermolen hadden de kwikken een nest gemaakt achter een holle staander van de brug. Een beetje schuchter door de vele toeristen brachten ze af en aan.
Oja, ik heb ook nog foto’s gemaakt van mijn vrouw.