Leo Meewisse

Hoe staat het er voor met “onze” lepelaars die op het vogeleiland zich succesvol hebben voortgeplant onder grote publieke belangstelling? Inmiddels is de rust op de kijkplek geheel weergekeerd, want er valt bijna geen lepelsnavel meer waar te nemen. (Ze zijn overigens kampioenen op snavellengte) Er waren 14 broedpogingen op de hoofdlocatie. De laatste was dichtbij het fietspad. Ik betwijfel of deze duidelijke nestbouw poging ook heeft geleidt tot broeden en uitvliegende jongen. We houden het maar op 13 en eentje in de heemtuin en drie in de dennenbomen. Mooi resultaat met 17 stuks!

Inmiddels hebben ze zich verzameld op plekken waar ze zich in alle rust kunnen volvreten. Dat noemen we in gangbare termen ook wel opvetten, want de grote trek staat voor de deur. In september vliegen de lepelaars naar zuidelijker gelegen foerageerplekken in Zuidwest Frankrijk. Onder andere in het estuarium van de Gironde kunnen ze even flink bijtanken, want het zijn geen kanoeten die in een keer de halve aardbol oversteken. Ze nemen er wel even de tijd voor want er zijn geen “snel laadstations”. Stapsgewijs trekken de lepelaars verder naar het zuiden, van moeras naar moeras en leggen per keer steeds ‘slechts’ een paar honderd kilometer af. Bij de tussenstops in de Spaanse moerasgebieden blijven er een aantal achter die het wel weer welletjes vinden, maar de echte doorzetters trekken door naar de West Afrikaanse wadden gebieden. Mauritanië, Mali of Senegal. De vliegafstand is dan uiteindelijk wel ruim 4000 kilometer!

Zeer waarschijnlijk zijn daar ook eerstejaars Delftse lepelaars bij want door onze faciliteiten konden ze meteen na aankomst al aan de gang met de geplaatste prefab nesten. Op 26 februari werden de eerste lepelaars gespot en begon het eieren leggen en broeden al meteen. Hoe vroeger uit het ei, des te vaardiger ze zijn doorontwikkeld. We zijn benieuwd hoeveel er terugkeren naar onze stek. We treffen weer voorbereidingen met de medewerking jeugd van de Delftse natuurwacht!

Leo Meewisse
Dit voorjaar hebben we in overleg met de gemeente delft weer 15 mezenkasten geplaatst op diverse locaties. Zie ook ons bericht van 20 februari. Vandaag ging ik maar eens kijken of er resultaat is en jawel hoor. De twee nestkasten die we aan de oostzijde van de Delftse hout plaatsten aan besmette eikenbomen hebben d’r werk gedaan. De sukkeltjes wagen zich gewoon in of bij het hol van de leeuw. Er is nog aardig wat spinsel te zien bij beide kastjes, maar geen enkele harige rups meer blijkt uit de foto. De meesjes hebben er van genoten. Op dit moment kan ik in de Delftse Hout geen processierupsen vinden. Langs het pad bij de paarden wei van Gé Kleijweg ging het ook al zo. Voor het eerst valt er volgens mij niets meer op te zuigen.

Leo MeewisseAl enkele jaren hebben wij spechten in onze tuin. Schuwe vogels en heel apart. Ik klaag er niet over dat ze nogal eens mezenkastjes vernielen, want daar neem ik passende maatregelen tegen.

We hebben de groene en ook de grote bonte, waarbij we de groene specht vaker horen dan dat we ze te zien krijgen. De bonte specht maakt de bekende territorium roffels niet in onze tuin maar bij buren een stuk verderop. Daar staan stalen hooiberg palen en dat klinkt geweldig.

Natuurlijk heb ik als nestkast bouwer twee fraaie spechtenkasten in onze tuin geplaatst om ze tot broeden te verleiden. Dat broeden is inmiddels wel gelukt, maar tot mijn ongenoegen niet in de door mij gratis beschikbaar gestelde accommodaties. Waar ze zich hebben voortgeplant weet ik nog niet exact, maar het bewijs dat er juvenielen zijn zie op de foto. Ik lok ze met een potje vogelpindakaas, regelmatig ook bijgevuld met meelwormen. En dit vlak voor ons keukenraam in de kastanjeboom. Vuilnisbelt vogels vreten beperkt mee omdat ik er een deksel op doe met een kleiner gat. Zo komen de meesjes, de spreeuwen en spechten wel aan hun trekken. Op de foto zie je dat ma specht haar jong voedt.

Mooi toch!

Leo MeewisseDe kolonie op het vogeleiland krijgt inmiddels de status van een heuse toeristische attractie. In 2012 was er het eerste broedgeval op een andere hoek van het arboretum en een jaar later verhuisden ze naar de bekende zichtlocatie op het vogeleiland. De oorspronkelijke grondbroeders zijn door de vossen de bomen in gejaagd, maar zijn nog matig handig met het nesten bouwen.

Drie jaar geleden heb ik de eerste eenvoudige prefab nesten geplaatst om ze te helpen en in 2020 zeven stuks in betere uitvoering. Deze zijn gemaakt met de leden van de Delftse Natuurwacht. Dit jaar nog weer vijf erbij die we zelf gemaakt hebben want de jeugd van de natuurwacht mocht niet bijeenkomen vanwege corona. Die kunstnesten hebben geleid tot het vroeger beginnen met broeden en een stevige uitbreiding. Inmiddels staat de teller op minimaal 14, maar het kan nog wel meer worden.

Wonderlijk is dat als de lepelaars nesten aangeboden krijgen die ongeveer af zijn ze binnen enkele dagen al eieren leggen en gaan broeden. Zo zijn al op 20 april de eerste kuikens gespot terwijl de lepelaars arriveerden op 26 februari. Knap staaltje voortplanten! In middels zijn er al meerdere kuikens uit de eieren gekropen Zie een foto van een lepelaarfan met een mooie camera.

Mocht u daar in de buurt zijn en zelf even een kijkje willen nemen, blijf op het fietspad en respecteer de rust van de vogels. Samen kunnen we zorgen dat de jongen gezond opgroeien !