Door de zachte winters van de afgelopen jaren gaat het goed met de ijsvogel.
Het beestje is een goede ambassadeur. Iedereen is enthousiast bij het zien ervan. On-nederlands zo mooi hoor je dan. Ik vraag me dan altijd af waarom dat on-nederlands, zijn wij van die grijze/grauwe vogels gewend? En de putter dan?
Maar inderdaad, de overweldigende felle kleurencombinatie van blauw, oranje en wit is circusachtig bont. Bij sommig licht is het blauw meer blauwgroen.
Op de foto een vrouwtje, herkenbaar aan de ondersnavel die niet zwart is. Ze zit hier op de rand van onze vlonder bij het vijvertje en verschalkte 2 stekelbaarsjes. De snelheid van afsprong, duik en weer terug is minder dan een seconde. Twee snelle slagen opzij en het visje gaat naar binnen. Vis is licht verteerbaar dus zo’n vogel eet er relatief veel van. Alle viseters eten wel 2x zoveel als vleeseters.
Als je heel rustig beweegt blijft de ijsvogel nog net even zitten, maar schuw is hij wel. En als je geluk hebt en een nest vindt kun je pas echt genieten. Bij mij thuis kon ik de foto vanuit de huiskamer nemen.
Tegenwoordig komt hij in onze streken ook meer voor. De steile wanden van rivieroevers zijn bij ons ingeruild voor boomstronk met kluit, kunstoevers, oeverzwaluwwanden en lage graskanten van zo’n 50 cm hoog. Als ze maar een nestgang van ongeveer 50 cm kunnen graven, mag natuurlijk ook langer. De vijf jongen groeien als kool en voor je het weet beginnen ze aan het 2e legsel. Er zijn zelfs 3 legsels gemeld. Ik schat het aantal territoria op 6 voor de gemeente Delft. Ze worden niet vermeld in de overzichtsgids 2012, ons jubileumnummer.
Na zachte winters gaat het goed: De afgelopen korte vorstperiode zal nu toch de nodige slachtoffers hebben opgeleverd