Hans de WinterHet was alweer een jaar geleden, mijn bezoek aan de nachtzwaluwen (caprimulgus europaeus). Dat kan niet in Delft en omstreken. Je moet daar een klein reisje voor maken. Vanuit Delft gezien is de dichtstbijzijnde ‘kolonie’ nachtzwaluwen te vinden in de Kriekelareduinen, in grenspark De Zoom – Kalmthoutse Heide onder Bergen op Zoom. Een uur en een kwartier rijden met de auto. Op de één na langste dag van het jaar, 22 juni, ging ik met René D. op stap voor een avond/nacht-bezoek. Helaas reden we wel de regen in. Door een van de weerapps benoemt als miezer/lichte bui. Maar het ging wel de hele avond door. Zonder paraplu en/of regenpak wordt je doornat. Toen ik mij in mijn regenpak aan het hijsen was, op de parkeerplaats van De Heusche Bollaert, zag René een grauwe vliegenvanger rondom de ingang van het etablissement. Helaas verdwenen toen ik zo ver was. Het was grauw en grijs, geen zon en geen mooie wolkenluchten. Dan moet je wel zin maken. Gelukkig piepte de ondergaande zon, vlak boven de horizon, net een beetje onder de grauwe luchten door.

René ging ook op herhaling. Zijn nachtzwaluwen filmpje van 2015 kon wel beter. Dat is zeker gelukt, ondanks de lastige lichtomstandigheden hoe later het werd. Zijn filmpje is te vinden op zijn youtube-kanaal redjered achter deze link: https://youtu.be/3JCEirgWwa8.

Voordat het tijd was voor de nachtzwaluwen, maakten we een wandeling over de heide. Op zoek naar de vele boompiepers die we hoorden. Ook die toonden zich verregend voor onze kijkers. Donker en nat, het leken wel spreeuwen. Maar wel stug door gaan met het verzamelen van insecten voor hun kroost. Bikkels !! Het geknor/gesnor wat we toen hoorden was afkomstig van padden en kikkers. Waarvan we er één gezien hebben, in het licht van een zaklantaarn, toen we aan de terugweg begonnen. Hij had een gladde, gespikkeld/gestreepte huid en was een beetje blauwig, waarschijnlijk een heikikker.

Toen de nachtzwaluwen eenmaal begonnen te snorren, overal om ons heen, vergaten we de regen. Vrij snel lieten ze zich ook zien, vlak bij ons. Op één moment zelfs drie tegelijk. Met het blote oog perfect te onderscheiden. Exemplaren met en zonder witte vlekken, man en vrouw. Zodra ze in een naaldboom duiken of in de heide, zijn ze direct onzichtbaar. Genieten al met al. Vele exemplaren vertoonden zich met hun acrobatische vlucht in de loop van de avond. Een vlucht die overigens volledig geluidloos is. Wel veelvuldig vliegend te horen was hun ‘krruIET‘ geroep (ANWB). Vorig jaar heb ik dat gemist. Ik was hier toen wel drie weken later. In de toenemende duisternis liepen we kleine stukjes. Maar eigenlijk maakte dat niet uit, want ze zaten overal. Ondanks de vrijwel continue regen, een geslaagde trip. Met dank aan mijn nieuwe steunzolen.