Wat is dat toch een fijne app, die Collin’s Bird Guide. Alle vogels van Europa tover je met een druk op te knop tevoorschijn en kan je ook nog eens met elkaar vergelijken. Met Willem was ik vandaag in de Broekpolder. Het verlangen naar een bijzondere waarneming bezorgde ons een tunnelvisie: was dat geen topper? Er zat wel erg veel wit bij zijn snavelbasis. Maar Collin’s zette ons weer met beide benen op de grond want de grijze rug ontbrak toch echt bij dit vrouwtje kuifeend.
De beschrijvingen van de vogels in de Collin’s app zijn in het Engels. En soms kom je een woord tegen dat je niet kent. Naar aanleiding van de prachtige foto van Renate, wees Willem me op de volgende beschrijving van de brilduiker:
Adult male breeding: Head black with green gloss; large white rounded loral spot;
Wat een poëtische tekst! Maar Willem vroeg zich af wat ‘loral’ betekent en daar had ik ook even geen antwoord op. Ik ben er wel meteen ingedoken. Het blijkt van ‘lore’ te komen en dat is the space between the eye and bill in a bird or the corresponding region in a reptile or fish. In het Nederlands heet dit gebied tussen oog en snavel ‘de teugel’.
Bij het herkennen van sommige vogels speelt de teugel een belangrijke rol. Terwijl de brilduiker dus een grote ronde witte teugel heeft, is het bij de brilstern een smalle zwarte streep. En de duinpieper onderscheidt zich van de grote pieper door zijn donkerdere teugel.
Als we het wat verderop zoeken dan blijken er van de 11.000 vogels op onze aardkloot, 32 vogels te zijn met het woord ‘teugel’ in hun naam, waaronder de uit Afrika afkomstige teugelijsvogel, die een brede zwarte teugel heeft. Maar de mooiste teugelnaam is toch wel die van een Zuid-Amerikaanse kolibri: de roestteugelbergnimf. Poëtischer kan het niet.