Woensdagavond 25 juni was het zover, eindelijk weer een avond/nacht excursie van Vogelwacht Delft en omstreken naar de nachtzwaluwen in de Kriekelareduinen. Mijn geslaagde privé bezoeken de afgelopen jaren, steeds met één mede-vogelaar, waren de aanleiding. De verwachtingen waren dan ook hoog gespannen, in ieder geval bij mij. Met zijn tienen (Rik, Frans, Hans, René, Lida, Evelien, Ria, Kees, Aline en Anja) en drie auto’s, op weg naar de Belgische grens onder Bergen op Zoom.

De Kriekelareduinen zijn een onderdeel van Grenspark De Zoom – Kalmthoutse Heide. Om 20:00 uur vertrokken we van de Korftlaan bij de Papaver. Rond 21.15 uur arriveerden we op de parkeerplaats van Taveerne De Heusche Bollaert, op de 1e verdelingsweg 6 in Putte. Dit pannekoekenrestaurant is dan al gesloten (open tot 20:00 uur).

Na een half uurtje lopen door het bos, bereikten we de plaats van bestemming, alwaar we werden opgewacht door een kudde blatende schapen (waaronder een zwarte) binnen een ruim afgezet terrein. Qua vogelleven was de meeste activiteit al uitgestorven. Wel hoorden we zo nu en dan boomleeuwerik, veldleeuwerik en roodborsttapuit. Dat verwacht je niet zo tegen het donker. We zagen de zon achter de horizon verdwijnen net na 22:00 uur. De langste dag van het jaar was ook maar enkele dagen geleden.

Toen begon het wachten. De vorige jaren begonnen de nachtzwaluwen vanaf ongeveer 22:15 uur te ratelen om daarna voorbij te komen vliegen, al roepend en vleugel klappend (baltsgedrag). De nachtzwaluw is tenslotte een jager op nachtvlinders in de schemering. Nu nog even niet! In ieder geval niet waar wij stonden. Incidenteel hoorden we in de verre verte een nachtzwaluw ratelen. Pas later, de schemering werd donkerder, hoorden we meerdere nachtzwaluwen ratelen en soms roepen. Best wel veel, en overal rondom ons, maar ver weg. De wachttijd werd onder andere gebruikt voor het nuttigen van gevulde en kokoskoek. Lida trakteerde want was de vorige dag jarig geweest. Ook werd de tijd gebruikt voor het insmeren met anti-muggen lotion. Het was warm en droog, maar daar lieten de muggen en muggetjes zich niet door afleiden. Volgens de weer-apps zou het in Putte pas gaan regenen en onweren na middernacht.

De eerste duidelijk zichtbare vliegende vogel bleek een buizerd, niet veel later gevolgd door een boomvalk. En het werd allengs donkerder. Uiteindelijk zagen we toch iets wat op een nachtzwaluw leek maar te klein, het bleek een vleermuis. Daarvan zagen we er meerdere, waaronder ook grotere, zoals de rosse vleermuis. Met dank aan de batdetector die Kees bij zich had. Dat was nog eens een verrassing.

Frans (Buiter) heeft bijgaande foto’s gemaakt. Frans had ook een warmtekijker bij zich. Bijzonder om eens doorheen te kijken maar het heeft ons niet geholpen om de nachtzwaluwen te spotten. Zowel het zand als de dennen vertoonden door de zon veel verwarmde (en dus oplichtende) plekken.

Maar het wachten werd beloond. Ineens, voor ons gevoel uit het niets, vlogen er twee nachtzwaluwen laag om ons heen, een paartje. Het mannetje met de witte punten aan de laatste drie handpennen en aan de twee buitenste staartpennen. Het was toen al bijzonder donker, dus foto’s maken lukte niet, maar een erg fraai gezicht. Even snel als ze gekomen waren, waren ze ook weer weg. Een derde exemplaar vloog ons voorbij toen we net aan de terugweg waren begonnen (23:05 uur). Een terugweg die andere ontdekkingen opleverde. Op de zandpaden liepen, in het licht van de meegebrachte zaklantaarns, rugstreeppadden, gewone padden en groene kikker. En, ook een verrassing, het voetje van één van mijn statiefpoten die ik blijkbaar op de heenweg had verloren.

Donderdagochtend tegen 01:00 uur waren we weer terug in Delft. Al met al toch weer een mooi avontuur.