Op misschien wel de laatste mooie herfstdag van het jaar werd de excursie naar de Maasvlakte gehouden. Velen hadden dat in de gaten want we waren met 20 man.
Het was al bekend dat de Noordzeeboulevard was afgesloten. Dus een bezoek aan de vogelkijkhut bij de Westplaat en de Slufter zat er niet in. Doordat de wind een beetje uit de oosthoek waaide, was de verwachting dat er veel landtrekvogels voorbij zouden komen, en helaas wat minder zeevogels.
Die laatste verwachting kwam in ieder geval niet uit. Bij de eerste stop, het vogeltelpunt aan de Prinses Maximaweg, waren tientallen jan-van-genten aanwezig. Wel op grote afstand maar duidelijk genoeg. Ook zagen we een grote jager, en een vogel die we ter plekke als voor mogelijke noordse pijlstormvogel hielden. Bij nader inzien moet dat een kleine jager geweest zijn. Verder hier veel rotganzen, zwarte zee-eend, grote stern, meeuwen, en af en toe kleine bruine vogels.
De tweede stop is de nieuwe stuifdijk, waar meestal wel wat klein grut in de bosjes zit. Bij het zien van een groepje vogelaars wisten we meteen waar we moesten zijn. Hier liet de bladkoning zich goed zien, al is stilzitten wel een probleem voor dit beestje. Ook goudhaan was aanwezig. Op de dijk helaas geen leuke gorzen, maar wel een paar tapuiten, en bruinvissen en zeehonden, die we eerder ook al bij het vogeltelpunt zagen.
De derde stop was de Smickel Inn. Een snackbar met toilet, precies wat we nodig hadden. Langs de duinen waren diverse zangertjes aanwezig. Soms dachten we een grauwe vliegenvanger te zien, maar het is niet gelukt om die goed in beeld te krijgen. Wel kwamen er een sperwer en een slechtvalk over.
Dit is zo’n beetje het verste punt van de excursie. Als alternatief voor de Noordzeeboulevard, ging we vervolgens naar de bosjes bij de Oostvoornse meer (en de Westplaat). In trektijd kan hier van alles zitten. Parkeren doen we dan bij Slag Baardmannetje. Je kijkt daar uit over het Oostvoornse meer. En al direct had Raymond een ijsvogel in de kijker, die op geringe afstand rustig aan het wachten was tot een visje langs zou zwemmen. Tot Toine riep dat er een zeearend overvloog. Ook deze was zo aardig om het rustig aan te doen. Later zouden de zeearend nog uitgebreid zien op de Westplaat.
We hebben ze niet geteld, maar er zaten tien tot twintig dodaars in een groep op het meer.
Vanaf het kijkscherm langs de Westplaat was niet veel te zien, omdat alles zo ver weg zat. We hadden een discussie over of het wulpen of goudplevieren waren. Wulpen zaten er zeker tussen want die hebben we ook gehoord. Terug naar de auto lopend kwamen we de zeearend weer tegen. Nu vloog die laag over de waterlijn wat voor behoorlijke paniek zorgde.
Het liep inmiddels al tegen vieren, dus tijd om de boel in te pakken en weer naar huis te gaan.
