Hans de WinterVoor de eerste keer een dagexcursie naar Texel van Vogelwacht Delft en omstreken. De afgelopen jaren struinden we in deze periode langs de waddenkust van Noord-Holland. We gingen nu een stapje verder. Het bleek een geslaagde excursie, voor herhaling vatbaar. We vertrokken zelfs later van het eiland dan het programma had aangegeven. Met 13 vogelvrienden waren we op stap, naast mijzelf, Suzan, René, Henk, Bart, Gert, Anneke, Joke, Petra, Ad, Gerda, Liesbeth en Karel. Gezien de vlak daarvoor afgekondigde maatregelen tegen het corona virus hadden 5 van de 18 aangemelden besloten niet mee te gaan. Maatregelen die na onze excursie ook nog eens werden aangescherpt. Ook TESO, het veer naar Texel, had zijn corona maatregelen: we mochten de auto’s niet uit. Dus geen vogels kijken op het achterdek. We namen het TESO-veer uit den Helder van 9:30 uur en gingen uiteindelijk, met frisse tegenzin, retour met het veer van 17:00 uur. Dat Texel populair is bleek ook uit het feit dat 3 vogelvrienden al besloten hadden op Texel te blijven en twee vogelvrienden daar reeds aanwezig waren.

De wadden is een van de rijkste vogelgebieden van Nederland en Texel niet in het minst. Dat zou niet mis kunnen gaan. Toch werden onze verwachtingen getemperd. Op weg naar den Helder werd de mist steeds dikker en volgens de weerberichten hardnekkiger. Eenmaal afgemeerd in de veerhaven van ’t Horntje bleek het prachtig zonnig weer, wel aan de frisse kant en met een stevige bries. Zonnig bleef het vrijwel ons hele bezoek aan Texel. Bofkonten die vogelvrienden. Goedgemutst, letterlijk en figuurlijk, begonnen we ons rondje over het eiland. Gezien het getij, het was bijna hoog water toen we aankwamen, linksom, te beginnen bij de Mokbaai en omgeving.

René heeft een filmpje gemaakt van onze tocht (youtube: REDjeRED) met aan het eind een soortenlijst, met dank aan Gert. Een prima checklist bij het maken van dit verslag. Zoals gewoonlijk waren we niet persé op soortenjacht. Graag laten we ons verrassen.

Onze eerste stop was het brakke plas/dras gebied de Petten, onderaan de dijk die de noordzijde van de Mokbaai afsluit. Goed zichtbaar pijlstaarten, wintertaling, krakeend, smient, wilde eend, meerkoet, rotgans, grauwe gans, nijlgans, kluut, steenloper, bontbekplevier, zilverplevier, kievit, tureluur, grutto, scholekster, wulp, zilver- en stormmeeuw. Verderop buizerd, bruine kiekendief, torenvalk, kauw en zwarte kraai.

De volgende stop was het uitzichtpunt bij de Geul aan de zuidkant van de Mokbaai en natuurlijk de Mokbaai zelf. Wat een ruimte, wat een rust en wat een vogels. Bij en in de Geul veel broedende aalscholvers in hun prachtige broedkleed, blauwe reiger, slobberende slobeenden, kuifeend, waterhoen, knobbelzwaan, grote Canadese gans en kolganzen. Heggemussen volop zingend in de struiken evenals winterkoning en roodborst. Uiteraard pimpel- en koolmees, vink, merel en eksters. Boven de bomen aan het einde van de Geul liet een vrouwtje bruine kiekendief zich langdurig zien. Langs de Mokbaai vele enthousiaste graspiepers. Zo enthousiast dat we eerst dachten met een veldleeuwerik van doen te hebben. Daarop moesten we nog even wachten. Grote groepen tureluurs en goudplevieren dansend boven de baai. Kleine mantelmeeuw, vele bergeenden (bij twee speelden de hormonen flink op, ze gingen elkaar aardig te lijf), grote zilverreiger en aan het begin van de baai enkele eidereenden.

Daarna namen we in colonne (6 auto’s) de toeristische route naar het midden van het eiland. Door Den Hoorn langs het karakteristieke kerkje, langs de bebouwde kom van Den Burg en door het dorpje de Waal naar polder Waal en Burg. Parkeren in de modder, wat hebben we de afgelopen periode veel regen gehad, en een korte wandeling naar de vogelhut aan de Westerkolk. Een wandeling begeleid door enkele zingende veldleeuweriken en groepjes spreeuwen. In en langs de Westerkolk weinig spectaculairs, schuim dat wel.

Toen een volgende ‘must see’ de Slufter. Eerst een gewenste horecastop (met houtduif en holenduif van achter het raam) aan het einde van de Slufterweg. Dat kon toen net nog, nu zit alle horeca op slot. Enkelen van ons liepen voor de koffie even naar boven voor een vluchtig kijkje op het Slufter struingebied. Daarna stapten we weer in de auto’s voor een kort ritje naar het einde van de Oorsprongweg, voor een bezoek aan de Slufter bij Vogelkijkpunt Diepe Gat. Wat een heerlijk plekje is dat. Hier grote groepen bonte strandlopers en kanoeten, drieteenstrandlopers en ook enkele rosse grutto’s. Bij de geparkeerde auto’s op een mestvaalt een paartje roodborsttapuiten. In polder Eierland prachtig vliegend zichtbaar een mannetje bruine kiekendief. Boven op een struikje zat een geel vogeltje. Narcissenvelden in de polder en de zon gaven dat effect. Het was geen Europese kanarie of geelgors, die we overigens daar wel gehoord hebben, maar een graspieper. De lange achterste teennagel verraad een graspieper zei Gert. Ook een fazant liep hier te grasduinen.

Gezien de beperkt beschikbare tijd viel de Cocksdorp en omgeving buiten onze tour. Ook daar is meer dan voldoende te zien en te horen, maar ja er moest een keuze gemaakt worden.

Dwars over het eiland gingen we op weg naar de ‘vogelboulevard’ langs de Waddendijk tussen de Schorren en Oudeschild. Parkeren onder aan de waddendijk bij Prins Hendrik want Utopia en de Schorren zijn alleen wandelend of met de fiets bereikbaar. Zagen we nu wel of niet een vrouwtje topper, de meningen waren verdeeld. Kan ook een hybride geweest zijn. Lepelaar en witte kwikstaart konden we afvinken. Ver weg dacht ik een grote stern te spotten, het was in ieder geval een stern. Parende scholeksters versterkten het lente gevoel.

Onze rit richting veer voerde ons langs de rest van de vogelboulevard met vele prachtige en voor vogelaars interessante stopplekken. Maar helaas de tijd vloog voorbij en de veerpont wachtte. We zijn alleen nog even uitgestapt bij de IJzeren Kaap voor een blik op de winderige Waddenzee. De zon begon het toen pas af te laten weten. Op het eerste gezicht niets te zien vanwege de golfslag. Maar rustig kijkend verschenen brilduiker, eider en niet nader te bepalen futen. Zo zie je maar weer, vogels spotten is vooral wachten en blijven kijken.

Vlak voor Oudeschild zagen we nog flinke hoeveelheden ganzen. In ieder geval veel grauwe en kolganzen leerde de snelle blik vanuit de rijdende auto’s. Ongetwijfeld zat er veel meer. Netjes op tijd voor het veer van 17:00 uur arriveerden we bij ’t Horntje. Een zeer geslaagde dag op dit fantastische waddeneiland. Zoals gezegd een excursie voor herhaling vatbaar!