Marian KoningWe mogen weer!

We mogen weer op pad met een ervaren gids van de Vogelwacht! Die eerste excursie, daar wilde ik bij zijn. En niet alleen daarom. Vorig jaar heb ik genoten van de avondexcursie met John langs de lepelaarsnesten en de oeverzwaluwwand. Vogelen met een enthousiaste, boeiende verteller met veel kennis en met mede-vogelaars, is een totaal andere ervaring dan een ommetje in je eentje of met z’n twee. Je ziet, hoort, leert en ervaart meer.

Het regenpak moest aan op weg naar de excursie. Jammer, en ik hoopte maar dat de deelnemers zich hierdoor niet lieten afschrikken. Gelukkig kwam iedereen, maar zodra de excursie startte, kon het regenpak uit en begon de zon te schijnen. Net als vorig jaar. We waren in totaal met z’n zessen en afstand houden en toch bij elkaar blijven, was daardoor niet lastig.

We liepen langs de lepelaarsnesten, waar een penetrante vislucht hing. Wat waren de jongen al groot en wat een drukte, daar hoog in de boom. Verder lopend langs het Heempark vertelde John over de bosuilen waarvoor een kast is opgehangen. ’s Avonds kun je de uilen horen roepen.

De vogelgeluiden werden geduid, we kregen ezelsbruggetjes mee, o.a. weer voor het lastige onderscheid  tussen de fluiter en de zwartkop.

Langs het Knotwilgenpad zagen we een groepje jonge krakeenden. De krakeenden lijken het beter te doen dan de ons zo vertrouwde gewone wilde eend. Waarom dat zo is, is onduidelijk. Daarom is 2020 uitgeroepen tot het “Jaar van de Wilde Eend”. John vroeg ons mee te doen met het tellen van kuikens en dit te melden op www.jaarvandewildeeend.nl om onderzoekers te helpen bij het beantwoorden van de vraag waarom de populatie achteruit gaat. Zijn er meer predatoren of komt het door een tekort aan waterinsecten?

In Klein Delfgauw was het een af- en aanvliegen van huiszwaluwen in en uit hun nest. Uylenburg doet zijn naam eer aan. John wees ons op een uilennest. Hij vertelde dat hij hier op 20 maart drie jonge bosuilen heeft geringd. Ze waren toen vier weken oud.

In het riet bij plas-dras hoorden en zagen we een rietzanger of was het een kleine karekiet? Een kleine karekiet! De meeste rietzangvogels lijken op elkaar. Een bruine bovenkant en een beige witte onderkant zijn goede schutkleuren in het overjarige riet. John legde het verschil uit. De kleine karekiet blijft onderin het riet zitten als ie zingt en vliegt dan niet op, zoals de rietzanger. Zijn liedje is minder gevarieerd en de oogstreep is onduidelijker en korter. Om te weten welke van de twee ik hoor als ik ze niet zie, blijft nog moeilijk. De kleine karekiet had ik nu zo lang in de kijker, dat ik hem nu wel denk te kunnen onderscheiden van een rietzanger.

In het water liepen jonge kluten met hun snavel in het water te roeren. Hun verenkleed is nog wat bruin. De ouders zijn in de buurt. Wat een schitterende zwart-witte vogels, mooi hoog op de poten en een snavel die iets op wipt. Ik kijk er altijd vol bewondering naar. Maar deze avond was dat toch anders. Niet eerder had ik een vijandige houding gezien bij kluten. Agressief als meerkoeten verjoegen ze de tureluurs en zelfs de jonge eendjes. Bang dat er anders niet genoeg voedsel zou overblijven voor hun jongen?

Bij het luxe 4 sterren-zwaluwresort ( verslag Lia, oeverzwaluwexcursie 18 juni 2019 ) keken we naar het in- en uitvliegen van de oeverzwaluwen. We zijn inmiddels gewend aan de wand die vorig jaar nog als een verstoring van het landschap werd gezien. We willen hem nu niet meer kwijt. Het is een attractie voor veel mensen en de zwaluwen zijn er blij mee. Tussen de felrode klaprozen op het groene dak van het hotel, zat een mannetjes fazant verscholen. Overdag liggen er wel eens koeien voor de wand. Toeschouwers waren bang dat dit de oeverzwaluwen zou hinderen. Maar die trekken zich daar niets van aan. Dit jaar arriveerden ze wel iets later, vertelde John. Hij heeft ze toen geholpen door een paar gaten te boren en ja, toen kwamen ze. Er zijn nu zo’n 60 broedparen.

Tegen half tien waren we terug bij de Papaver. Wat een heerlijke avondwandeling en wat een mooie verhalen van John. Verhalen waaruit blijkt dat je de natuur kunt helpen. Het was geen wandeling om soorten te scoren, het was een wandeling waarbij we met elkaar genoten van natuur dichtbij huis, maar met de gepaste afstand van anderhalve meter.

Deze wandeling is ook zeer geschikt voor mensen in rolstoel of scootmobiel.