Vogelwacht Delft en Omstreken

Leo MeewisseDe oeverzwaluwen aan de Korftlaan vliegen af en aan. Het bijen bloemen mengsel dat vorig jaar bovenop de wand is gezaaid is bovenverwachting goed terug gekomen. Het moet er inmiddels toch wel gortdroog zijn met het grondwater op ±2 meter diepte. De bloemetjes geven geen krimp. De daar op vos-veilige hoogte broedende scholekster is niet meer te zien, maar het zal wel goed gaan of zijn gegaan.

De puberkoeien die mij recent nog behulpzaam waren bij het plaatsen van het ernaast gelegen hekwerk om het leemzand depot genieten van de schaduw en schuren soms lekker tegen de wand.

Caroline ElfferichIn het voorjaar van 2019 broedden er circa tien paar kluten in de Groenzoom. Dat heeft veel jonkies opgeleverd! Eind mei waren de kleine kluutjes goed te zien vanaf het pad dat door het gebied loopt.

In mei vertellen verschillende dorpsgenoten mij over schattige jonge kluutjes die ze hebben gezien in de Groenzoom. Als ergens kuikens te zien zijn kun je maar beter snel gaan kijken. Voor je het weet zijn ze opgegeten of volgroeid. In de Groenzoom aangekomen hoef ik niet lang te zoeken, want het gedrag van volwassen kluten is erg opvallend als ze jongen hebben. Met een hoop lawaai verjagen ze elke vogel die te dicht bij hun kuikens komt. Zwarte kraai, bergeend of meerkoet … de elegante zwart-witte vogels stuiven er furieus op af. Dapper zijn die oudervogels, al vraag ik me af of het verstandig is om zo de aandacht op je kuikens te vestigen.

Kluten leggen per broedsel meestal vier eieren. Sommige paren zie ik rondlopen met vier kuikens, de anderen hebben er minder. De afgelopen vijf jaar hebben er ook al twee tot vier paar kluten in de Groenzoom gebroed, maar dit jaar zijn het er duidelijk meer. Ze maken hun nesten langs een ondiepe plas, op een schaars begroeid stuk weiland dat ’s winters onder water staat. Kluten zijn van nature kustvogels, maar als er door werkzaamheden in het binnenland een geschikte broedplek ontstaat, weten ze die feilloos te vinden. Het zijn echte pioniers. Als het terrein niet meer naar hun zin is, dan zijn ze zo vertrokken.

De jonkies lopen met hun lange pootjes in het water en zwemmen als het te diep wordt. Soms liggen ze diep in het water. Telkens steken ze hun kop onder water om voedsel te zoeken. Hun snaveltjes zijn nog niet lang genoeg om de jachttechniek van de volwassen vogels toe te passen. Die hebben lange, dunne snavels met een gebogen punt, die ze met een sierlijke beweging van links naar rechts door het water halen om kleine diertjes op te sporen. Kluten zoeken voedsel in ondiep water met slib op de bodem.

De landelijke klutenpopulatie wordt geschat op circa vijfduizend broedparen. De helft daarvan broedt tegenwoordig in nieuwe natuurgebieden in de Delta. Het aantal broedparen is redelijk stabiel, maar het broedsucces laat te wensen over. Weinig kuikens worden volwassen. Hopelijk overleven er veel kuikens in de Groenzoom. Hun ouders doen in ieder geval hun uiterste best om ze te beschermen.

Alfred PellemansHet muziekstuk Cirrus Minor van de legendarische psychedelische rockband Pink Floyd, begint met een intro door nachtegalen en diverse andere vogelsoorten. Ook gedurende het stuk worden de vogels regelmatig gebruikt als achtergrondkoor. Zelf heb ik de film nooit gezien, maar de muziek wel vaak gehoord.

De vraag is natuurlijk: welke vogelsoorten horen we allemaal ? Mail je bijdragen naar webmaster@vogelwachtdelft.nl

Heb je zelf een link tussen muziek en vogelgeluiden ? Laat het me weten.

Caroline ElfferichBegin april wandel ik met mijn man in de avondschemering naar de Hoogseweg in Pijnacker om te luisteren of daar geluiden van uilen te horen zijn. Afgelopen jaren zaten daar wel eens steenuilen en ransuilen, dus altijd spannend of ze ook dit jaar van zich laten horen.

Na ongeveer een half uur zwijgend wachten hebben we nog steeds geen uilengeluiden gehoord. Zo gaat dat meestal met dit soort uitstapjes, je moet een beetje geluk hebben. Omstreeks half tien gaan we weer op huis aan. Onderweg horen we echter tot onze verbazing de spookachtige vibrerende roep van een mannetje bosuil: “HOEOEuh…hoe hoe hoe HOEOEuh”. Het geluid komt uit de richting van het Klapwijkpark. We lopen meteen die kant op, maar de uil laat zich niet meer horen. Eind vorig jaar zat er een bosuil in de strook bos tussen Akkerlanden en het spoor. De volgende avond gaan we daarheen met een omweg langs het Tolhekpark, maar zonder succes.

Enkele dagen later krijg ik via de Telstar redactie een bericht van een mevrouw uit Koningshof: “Circa een week geleden dacht ik voor het eerst een uil te horen ’s avonds. Wij wonen in de buurt van de dorpskerk en eerlijk gezegd had ik niet verwacht een uil te horen in onze omgeving. Maar sinds een week hoor ik ’s avond, maar ook vanmorgen vroeg om 6.00 uur een uil…. Zojuist heb ik op youtube een filmpje geluisterd van uilengeluiden en ik denk dat het een bosuil is.”

Diezelfde avond ondernemen we een uilenexpeditie richting dorpskerk. De uilen zwijgen in alle talen. Desondanks neem ik mij voor om over de bosuil te schrijven in de natuurrubriek. Ik vraag Gerard de Hoog of hij een foto van een bosuil heeft. Dat blijkt niet het geval, maar hij schrijft: “De bosuil hoor ik hier al een week of zes. Afgelopen woensdag man en vrouw roepend. Twee weken geleden zat er ’s ochtends vroeg één kort in de tuin, grote paniek onder de Eksters.” Gerard woont niet ver van de dorpskerk, dus het gaat vast om hetzelfde stel.

Niet veel later krijg ik weer bericht van de mevrouw uit Koningshof: “Vannacht werd ik wakker om 2.45 uur van een uilenroep! Ik ben uit bed gegaan en heb in de open achterdeur staan luisteren. Het klonk zeer dichtbij! Echt in de bomen aangrenzend aan onze tuin. Op een gegeven moment zag ik hem zelfs vliegen. Het was een zwarte schaduw in de nacht. Van opwinding kon ik niet meer slapen. Om 5.00 uur hoorde ik de uil weer! Ik was zo duf dat ik niet echt meer wakker geworden ben, ik heb alleen op de klok gekeken. Daarna droomde ik dat het helemaal geen uil bleek te zijn, maar een soort van paarse kraanvogel. Hahaha.”